Hallacı Mansur’a atılan gülde,
Ben seni aradım, ben seni buldum.
Taşlar incitmezken acıtan gülde,
Taşlara gülerken, sen gülle vurdun.
Sen Ebabil misin, yoksa seyit mi?
Ya güllere âşık, bir bülbül müsün?
Bütün bu taşlar kuru bir pelit mi?
Attığın gül ile öldürür müsün?
“Enel hak” deyince, taşa tutanlar
“Allah’ını seven vursun” dediler.
Musibeti yaşadı, o seyre bakanlar
Hallacı Mansur’u dinlemediler.
Bu sır ifşa oldu, kullar nezdinde,
Sen bu kerameti anlayamadın.
Bam telinde saklı, İslam dininde,
Hallacı Mansur’u Ebrehe sandın.
2024
Kayıt Tarihi : 7.3.2024 01:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)