Nedir ey kırmızı gül, böyle cilveli bakış?
Yârinin dudağından yoksa buse mi çaldın?
Dikenin mi acıttı? Kanadın nakış nakış…
Gördün mü yaptığını! Beni hicrana saldın.
Neresidir vatanın, bilinmeyen diyar mı?
Kimdir seni ilk öpen, yoksa sevdalı yâr mı?
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
çilehaneden güle, cennete giden yola şiir yağmuru eşliğinde refakat gibiydi...
gönlü güzel insanı kutlamak düştü bana...
Merhametle işlendin, Rabbimden armağansın
Gönlü bizar bülbülün solmayacak sevdası…
Uzat başını göğe, bulutlar aşka kansın!
Güzele güzel demek güzeli utandırır,
Kızarmıyorsa yüzü,gül kendini kandırır.
Bu ilhamı veren güzel,
Verdiyse gül elbet güzel.
Allah'a emanet olunuz efendim.
Beni ağlattınız...
Biz şairler demeyeyim de şiirseverler diyeyim, gerçekten yufka yürekli kişileriz. Her brinizi tanıyorum, tanıyabildiğimce. Hepiniz merhametlisiniz.Aslında kıyamazsınız birbirinize.
Birisi dışarıdan birinize bir şey dese, hepiniz ona döner, birbirinizi korursunuz. Allah korusun, biriniz hastalansa, diğerleri ağlar. Nedir alıp veremediğiniz, şu üç günlük, dibi görünen dünyada?
Ben gayet iyi biliyorum, aslında birbirinizi sevdiğinizi ve kardeş kardeş atıştığınızı ama el alem bilmez. Sahi zanneder.
Sizler var ya... Puzle gibisiniz. Allah birinizin eksikliğini göstermesin! Bütünlük mahvolur!
Hepinizi, ayırım yapmadan seviyor, hiç birinize kıyamıyorum.
Birbirinizin değerini, dilerim birinizin kaybıyla anlamazsınız.
Bu antolojide okuduğum en güzel ve anlamlı şiirlerden biridir yazdığınız şiir.Hele yorumunuzla da başka güzellik kazanmış.Hep var olunuz,sesiniz de yüreğinizde güzellikleri yansıtmaya devam etsin efendim.
Ne talihsiz bir kıyaslama...
Açık hakaret var bunu yazmışsa.
Bu kadarını ummazdım doğrusu...
güzel şiire tşk.şaire tebrikler...
beğeniyle okudum güzel şiirinizi, yüreğinz daim olsun, sağlık ve esenlikler diliyorum
tam puan + ant.
yüreğine sağlık,,,tebriklerrrrr
yürek sesiniz dert görmesin efendim.. güzeldi.. tebrikler saygılar saygın kaleme..
Bu şiir ile ilgili 84 tane yorum bulunmakta