.........Gülle Muhabbet Şiiri - Afet Kırat

Nedir ey kırmızı gül, böyle cilveli bakış?
Yârinin dudağından yoksa buse mi çaldın?
Dikenin mi acıttı? Kanadın nakış nakış…
Gördün mü yaptığını! Beni hicrana saldın.
Neresidir vatanın, bilinmeyen diyar mı?
Kimdir seni ilk öpen, yoksa sevdalı yâr mı?

Nedir bu güzel koku, maşukun teri midir?
Ne oldu utandın mı? Yanakların kızardı.
Mahcubiyet gereksiz, burası yeri midir?
Sendeki soylu duruş ezelden beri vardı.
Akan ne çığlık çığlık, çektiğin ah-u zâr mı?
Senden ayrıldı diye şeydana intizar mı?

Nedir o, şebnem midir? Sakın ‘Gözyaşım...’ deme!
Gelen mutlak gidecek, bitirip imtihanı
Ve nihai karara erdirecek mahkeme.
Gönüllerin sultanı terk eyledi cihanı.
Köklerine yurt olan, bu küçücük mezar mı?
Yaradanım bu sonu, kötü olsa yazar mı?

Salın ey gül rüzgârda! Yazda, kışta, baharda…
Mest olsun cümle canlar, seni resmeden kalem…
Eğme sakın başını! Yakışmaz intihar da.
Seninle şenlenecek, efkârlanınca âlem
Kıyma damlalarına, yaprakların pınar mı?
Acılı gözyaşınla kara toprak kanar mı?

Merhametle işlendin, Rabbimden armağansın
Gönlü bizar bülbülün solmayacak sevdası…
Uzat başını göğe, bulutlar aşka kansın!
Tanımasın hiç kimse; elem, keder ve yası!
Şarkıda geçse adın, gönülleri yakar mı?
Paylaşalım derdini, yetecek kadar var mı?

Çekinme ey gül, söyle! Kavuşmamak mı derdin?
Ferhat Şirin’e erse, sürer miydi efsane?
Aşkların güzelini tüm dünyaya gösterdin
Mahşere kadar bekle! Burası çilehane…
Ne sanmıştın bizleri, vurulacak şikâr mı?
Boynumuz kıldan ince, dikenin zülfikâr mı?
AFET KIRAT