Gülle Hasbihal Şiiri - Selva Durmazemir

Ben bir bulbulum gule meftun gule sevdalı
Bu sevda yakar yuregimi kanatir yaralarimi
Dikenleri batar kalbime  aglatir zarı zarı
Yandim dedikce bakar yuzume nazli nazli

Gulun guzelligi dondurur basimi
Eder beni kah durgun kah dalgali
Daglar yuregimi bu gonul ne yapmali
Askindan divane olup daglara mi cikmali

Destansi hali kavurur benligimi
Aska getirir unuturum kendimi
Arzi endami alir savurur beni
Seher yeli gibi ferahlandirir sinemi

Bir bakinca omrumu veresim gelir
Bu gul ne kadar da nazendedir
Asktan yanip bitesim gelir
Ey gul sana feda olsun bu can senindir

Bazen lal olurum sadece sana bakarim
Kendimden gecerim seyre dalarim
Iste benden yeter ki bu cani sana sunarim
Iklimindeyken cennetin kiyisinda yasarim

Ulasamam sana gurbetinde yasarim
Sen icimdeyken bile hasret olur yagarim
Ozlem vuslati getirecek mi diye bakarim
Sevdani icime atar atar aglarim

Ey gul sen asksin acisin gozyasisin
Su kalbime ilmek ilmek nakissin
Mis kukunla ruhuma essiz bir gidasin
Sen canimin icinde can abi hayatsin

Ey ginlumun gulu butun ciceklerin en guzelisin
Hicbir cicek seninle boy olcusemez bilmeyen bilsin
Ne kadar da zarif ne kadar da incesin
Sen sana sevdalananlara sonsuza kadar yetersin...