Gülkurusu Boyalı Ev Şiiri - Turgut Uzdu

Gül kurusu boyalı evimiz vardı
Bin bir çeşit çiçekle dolu bir bahçe
Dalgaların sesi duyulacak kadar uzaktaydı deniz
Ne mutluyduk bir görseniz!
Yıldızlar gözlerimizde oynaşırdı
Bülbüller demlerle yarışırdı
Gökyüzü bulutsuzdu her zaman
Kahkahalarımız utanmaz
Birbirine karışırdı.
Dışı gibi gülkurusu boyalı odaları vardı
Banyo, koridor, salon
Hep gül kokardı.
Gülerin yanındaki banka oturur
Çok acelemiz var gibi çekirdek yerdik
Bir çiçek solmaya görsün
Yerine üşenmez,
Hemen iki çiçek dikerdik.
Eflatun giyerdin çiçeklere inat
Siyahlara sahip çıkmıştı saçların
Yakamozlar dans ederdi her bir telinde
Hiç ayrılmazdık
Yüreğim elimdeydi,
Yüreğin sıcacık ellerinde.
Ne zaman yıldız kaysa
Aynı dileği tutardık
Başını omzuma koyardın
Hiç bıkmadan
Saatlerce gökyüzüne bakardık.

Yıllar söndüremedi yıldızları gözlerinden
Hâlâ çiçekler gönlümde diri
Evin her odasında gül kokar tütsüler
Gözlerin yıllanmış sevdayla bakar
Güzel ve iri.
Sen kahvemi getirirsin orta şekerli
Ben maçını seyreder sevinirim
Cimbomlu olsam da Fenerin her gol atışında
Aynı yumuşaklıkla koyarsın başını dizime
Parmaklarımın izi her akşam yenilenir
Saçının her karışında.
Fırtınalar çıktı, depremler oldu hayatımızda
Hiç bırakmadın, elin dün gibi elimde
Evler değişti, bahçeler uzaklarda artık
Ne senin gamzelerin gülümsemeye küstü
Ne azalma oldu sevgimizde.