Gülizar! Şiiri - Saim Bastık

Hoyrat bahçelerin nazlı çiçeği
Şu yalan ömrümün güzel gerçeği
Gülizar,
Sevdamızın en güzel çağında
Beni hasretinle baş başa bırakıp
Gitmenin zamanımıydı?
Gülizar,yokluğunda bil ki;
Aklım firarda,
Dilim zarda,
Gönlüm darda,
Ben zordayım.
Her geçen gün daha çekilmez oluyor gönlümdeki gurbet.
Ve her gece yüreğimi kanatıyor bıraktığın hasret.
Gülizar,
Ben her gece hasretini sevdama sarıp uykusuz sabahlarken
Sen uyuyormusun?
Ben sana olan sevdamı gecenin karanlığına ve rüzgara haykırıyorum,
Duyuyormusun?
Ve ismini sayıklamaktan yorulan dudaklarımda bir hicaz şarkı;
Kapılmış gidiyorum,bahtımın rüzgârına
Ey ufuklar diyorum,yolculuk var yarına
Ayrılık görünmüşken,yar tutmuyor elimden
Misafirim bu gün ben,gurbet akşamlarına.
Gülizar,şu gönlümün gülü Gülizar!
Bak bütün cemreler düştü ve bahar geldi
Benimse gönlümde hala zemheri hüküm sürüyor.
Hani aşkımıza şahitlik eden kırlangıçlar var ya?
Onlar da döndüler bak.
Seni sordum onlara umutsuzca
Hiç görmedik dediler,hüzünlü bir sesle şakıyarak.
Ah Gülizar,
Ne olur bir gelsen,bir dönsen,nasıl yandığımı bir görsen?
Baharda zemheriyi yaşayan şu ömrüme
Bir kardelen gibi doğsan ne olur?
Ah Gülizar,Gülizar
Hasretin etti bîzar
Al senindir bu ömrüm
Olsun sana bergüzar.
Ey kurban olduğum,ey uğrunda ölümü göze aldığım
Ey hasretiyle her gece sessizce ağladığım
Ben sensiz bu dünyayı neyleyim?
Şimdi ben, hasretinde ve yokluğundaki yoldaşım neyleyim.
Aklım firarda,
Dilim zarda,
Gönlüm darda,
Ve ben zordayım.

Saim BASTIK 07/06/2012-Malkara