Gülizar Şiiri - Anıl Çelik

Dağların ovalara bakan yamaçlarında
Toprak kokan hayatlar varmış Gülizar
Kardelen soğuğu yüksek doruklarda
Köz içinde sözler varmış, yakarmış Gülizar

Bağlanırmış gözler ufukların ucuna
Boğazı düğümlenirmiş insanın
Bütün ifadeler iffetlerini kaybedermiş,
Lisanın düğümünü şafak sökermiş Gülizar

Gece ayaz olurmuş, titremiş ateş bile
Bir asker yaslanıp dipçiğine
Salarmış hasretlik türküsünü vadinin böğrüne
Teni ter basarmış, yakar yıkarmış
Terletirmiş Gülizar

Rüzgar dolarmış diline türküsünü askerin
Ötelerde bir yerde sırtı taşa yaslı kardeşine götürürmüş
Belindeki puşiden çıkardığı suretlere bakıp dalarmış o da
Türkü bitince namlular konuşurmuş vuruşurlarmış Gülizar

Gülizar, gülü zar Gülizar
Dağların ovalara bakan yamaçlarında
Toprak kokan hayatlar varmış.
Sağken kaldırmadıkları başları
Ölünce aynı yöne bakarmış,

Gülizar ağla azar azar sonra hıçkır
Çık dışarı ovalardan dağlara haykır
Tut elinden çocuklarının
Bir dizine askerini al, bir dizine asi çocuğunu
Anlat Gülizar anlat, onları nasıl doğurduğunu...