Gülizar Şiiri - Kimsesiz Penaber

isyanını bana kus Gülizar
hiç affetme bağışlama beni
ateşlere at
sarsın bedenimi aptalça bir pus
seni ben intihar ettim ölümlere
sende beni vur
sende beni kes
sende beni kır
sende beni ez
acıma bana gül kokulu gülizar
gülsün halime herkes

çöksün gecelerime alaca bir karanlık
ne ayım görünsün
ne bir yıldızım
sana yaşattıklarımı bana yaşat
beni cehennemin en ücra köşesine at
kamçılasın zebaniler beni
çarmığa gersin
narın korunda küle döneyim
ve çıksın bir rüzgar
dağılıp yok olayım

ölürken düşüme gir sevda cezam
bakışlarında taru-mar olayım
gözlerinde talan olayım
harap olayım
ziyan olayım
yeisler sarsın deli aklımı
saçlarında toka olayım

sen öldür beni
sen bitir Gülizar
parça parça et kalbimi
al duygularımı beş kuruşa sat
yüreğimi al melul yüreklim
darmağın darmadağın et
özlemleri serp yüreğime
hasretlere boğ
sürgün et ayrı bir dünyaya
çöllere kısmet olsun gözlerim
gözyaşlarım kurusun
damağımda tadı kalmasın hayatın
lal olsun dilim
kıran girsin dizim
silinsin defterinde mazim
bulunmasın bir izim

dağıt saçlarını çıkan bu rüzgarla Gülizar
her teline ayrı bir rüzgar değsin
koksun arşu-alem kokularınla
endamında tükeneyim
içime doğsun misku-amberin
zülüflerine dola beni
ellerin ellerime değsin
gözlerin gözlerime
dudaklarında erit beni
ateşinde kavur
dola kollarını boynuma Gülizar
sarıl değsin tenin tenime
karışsın aklım sevinçten
buruşsun alnım
ekşisin yüzüm
kör olsun gözüm
sen varsın ya binbir çiçeğim
gam yemem
üzülmem
ağlamam
her acı hayat bana
dertlerse bir hiç
bırakma ellerimi gül kokulu Gülizar
bırakma ki yaşayım
bırakma ki yüreğine dolayım.....