Gülistanım Şiiri - Hüseyin Yalçın

Bu nasıl şey gülüm bana verdiğin
Anlatmaya kalksam yetmez lisanım.

Gönüller deminde düşler kurarım
Ne arayan oldu ne de soranım.

Bir gülde yüzüme can nazarında
Cemre düşsün artık bitsin hazanım.

Aklım yitti zaten fikrim firarda
Vakitli vakitsiz sızlar sol yanım.

Nerde geçmiş ömrüm senden evveli
Nerde geçmiş ömrüm sensiz sultanım.

Çürüyen gönlüme ilaç ol em ol
Biliyorum gayri sende dermanım.

Yitmişim peşinde sensiz yılların
Öyle öfkeliyim öyle pişmanım.

Yanmak ne güzel şey senin uğrunda
İsterse beynimden çıksın dumanım.

Siyah bakışların değse tenime
Bilinmez meçhule çekilir kanım.

Saçından bir tel ver gül değerinde
Bir ömür koklasam bitmez cananım.

Bahane et bir gün dene istersen
Bir tek gülüşüne fedadır canım.

Kurbanın olayım adak et beni
İsmail de insan ben de insanım.

Sermayem bir çift söz; vurgunum sana
Yok ki düşüncemde sensiz bir anım.

İçimde kanser ol bilinmezinden
Sar hücrelerimi sar gülistanım.

5 Nisan 2007
Elbistan