Girmem O Gülistana Şiiri - Fahri Bulut

GİRMEM O GÜLİSTANA
Baharlar donansan, hepten gülistan olsan,
Burnuma kokun salıp, ölene kadar kalsan,
Dermansız dertlerime, bir tek sen şifa bulsan,
Öyle küskün ki gönül, girmem o gülistana.

Hayalime düşüme, bir kez bile girmesen,
Mısra-ya ve beyit-e, ismen onay vermesen.
Düşünümde, zikrim de, olduğunu bilmesen,
Öyle küskün ki gönül, dermem o gülistanı.

Kırlardaki çiçekler, bana koku salmasa,
Koyunlar melemezse, çoban kaval çalmasa.
Yaylalar ıssız kalsa, Kezban bere gelmese,
Öyle küskün ki gönül, varmam o gülistana.

Turnalar mektubumu, taşımasa eline,
İsmimi tespih yapsan, zikir etsen diline.
Vermesen misk kokunu, sabah seher yeline,
Öyle küskün ki gönül, sormam o gülistana.

Rızazade, ilk defa tut ki katırdan inat,
Sol yanın hep sızlasın, benden yana çevir yat.
Meyler imin içine, benden gizli zehir kat,
Öyle küskün ki gönül, ermem o gülistana.
20 NİSAN 2011
FAHRİ BULUT RIZAZADE