Gülistan Düştü Şiiri - Nevzat Seçen

Yarım asırlık bir ömür yolunda,
Yüzüm güldü, şansıma bir gül düştü.
Sordum, şaşırdın mı nerden düştün?
Şaştım, soluk benzim de o güle düştü.

Güller içinde bir güldü O.
Cana can katar gülerdi O.
Takmıştı başına gülleri O,
Gülmeyen yüzüm o güle düştü.

Derde dermandı gülün pembesi,
Sevgi, muhabbetti O’nun adresi.
Kışın da bedenimi yakardı ateşi,
Gül kurusuydu gönlüm, taze güle düştü.

Kan kırmızı renk ondaydı,
Nazlıydı, uzundu, selvi boydaydı.
Güzelliği endamında değil, soyundaydı,
Başıma devlet kuşundan bir gül düştü.

Arılar üşüşüp bal istemişlerdi,
Bülbüller konup meşk istemişlerdi,
Krallar, sultanlar hep istemişlerdi,
Kapıda kul iken,o gül bana düştü,

İnceydi incelerden de ince,
Mis gibi kokardı hem gündüz hem gece.
Soluyor, inceliyordu ellerim dokununca,
İşte o gül bana düştü.

Neyleyim lavantayı, neyleyim defneyi,
Beyaz idim, O sevdirdi pembeyi,
Arabistan’a döndürdüydüm her yeri,
Çöl isterken bahtıma gülistan düştü.