Gülistan'dır benim memleketim,Gülistan!

Gülistan'dır benim memleketim,Gülistan! ...Dikenleri bol olan Gülistan...Bülbülsen eğer, gülün verdiği cefayı çekersin, dikenli de olsa...Onu koklamak için gül bahçesine girmek zorundasın.Koklayacak yüreğe sahipsen eğer ki...Kaçıp gitmezsen, cefadan korkup ter ki diyar etmezsen...Bizim vatanımız da vatanımıza olan sevdamız da Gülistan dır.Biz o Gülistan'da doğduk.Biliriz, Gülistan da nasıl gül koklanır, nasıl gül derilir.Yolunda nasıl ölünür.Bizden iyi bilen var mıdır bu ugurda ölümü? O, Gülistan'da kalmak, güller diyarında yaşamak istiyorsak, her cefaya hazır olmalıyız.Yüzyıllardır bu böyle olmadı mı ki... Biz cefa çekerken başkaları sefa sürer,benim Gülistan ımda.Bizim emeğimizle, bizim cefa çeken bedenimiz üstünden nemalanır bazıları. Umurlarında olmaz milletin cefaları.Yeterki onlar sefa sursun,yeter ki onların nesilleri refah içinde yüzsün.Önemli olan kendileri, önemli olan cepleri...Önemli olan üç beş kişinin huzuru...Öyle ya! Gülistan ın huzurundan kime ne? Nasılsa kefenin cebi var...Öbür taraftada onları kurtaracak ceplerinin şişkin olması.Kul hakkı ile yaratanın karşısına çıkınca, Rabbim onları afedecek değil mi? Benim canımın yanması da; 'Gülista nı seviyorum' deyipte aslında asıl sevdiklerinin ceplerine koyacakları para olmasındandır...Gülistan a kasdedenlerin el üstünde tutulmasındandır...Kim Gülistan ı,atasını yererse ödül alıyor.Kim Gülistan a küfrederse alkışlanıyor.Ayrılıkçı davranan her camia nemalanıyor...Hak hukuk nedir bilmeyenler milletin üstüne basarak yükselmeye çalışıyor.Onlar öyle davrandıkça bazıları tarafından alkışlanıyor,yemlikleniyor.Benimde canım daha çok yanıyor.Ben mi cahilim,ben mi körüm diyorum çoğu zaman.Benim gördüklerimi gören çok insan var oysa.Okuyorum yazdıklarını, hemfikirim onlarla.Ama yetmiyor demek ki, bu bir çok insanın yazdıkları çizdikleri...Uyanmıyor çoğunluk uyanmıyor! Uyan ey milletim! diyen bütün seslere kulak tıkıyor.'Yabancı kucaklar mest etmez beni.' diyor, bir şair arkadaşım.Ne de güzel diyor.Bir diğeri 'Dön kendi benliğine ey milletim! ' diyor.Binlercesi diyor, biri değil bu sözleri...Bu serzenişler bir kalemden değil binlerce kalemden çıkıyor.Öyleyse bu Gülistan'ın hali ne? Yok demek ki gözü, kulağı açık olan.Yürekten yazan...Gülistan a gönülden bağlı olan... Benim ülkem Gülistan.Dikenleri var ama o dikenler engelleyemez vatanı sevmemizi.O dikenler ki güle koku verir,gulu daha çok çekici yapar.Feda olsun benim bedenim senin bedenin,binlercesinin bedeni bu Gülistan uğruna.Olmadı mı? Olduda.Çanakkale de, Kurtuluş Savaşı'nda, daha dün Kıbrıs'ta...Daha öncesini saymaya gerek var mı ki? Yok elbette.Hala mücadele veriyor milletim Gülistan'i dikensizleştirmek için.Dikensiz Gülistan olur mu? Olmuyor iste olmuyor! Nice canlar düşüyor toprağa da yinede bıkmıyor millet şehit vermekten.Gerekirse bende giderim diyor koca seksenlik dedem...Gerekirse bende şehit olurum torunum gibi diyor,yetmişlik ebem...Böyle bir milleti yenmek kolay mı? Böyle bir milletin gülistanını almak kolay mı? Değil elbet.Dahası varsa çekeriz diyor Fatma ninem,Hatice bacim, Suna gözlü gelin kızım...Ama dürüst ve mertçe gelsin.Kalleşçe gelirse, iste biz kalleş olamadığımız için arkadan vuruluruz çoğu zaman.Namert düşman tarafından.Önuda öğreniriz elbet birgün.Namert di kendi silahı ile vurmayı.Ama biz namert olamayız ki... Gülistan'dır benim memleketim, Gülistan! Gülleri dikenlere rağmen dereceğiz ilelebet, azmimizle, cesaretimizle, onurumuzla...40 kişi kalsakta.Tüm Gülistan sevenlere Mevlam yardımcı olsun, inşallah.Mevlama emanet olasınız,Tüm Gülistan sevenler