GÜLİSTAN
Gülistan'da bir gül, açmış dalında;
Uzansa ellerim, dikeni batar.
Oya yazmasında. desen şalında;
Has gülün sevdası gönülde yatar.
Ümit kapısından, geçtim de geldim.
Gülü Has bahçeden, seçtim de geldim.
Saf akan pınar'dan, içtim de geldim.
Abıhayat diye kandım Gülistan.
Lalezar'dan geçtim, güllere erdim.
Dikeni, çileyi, önüme serdim.
Açıldı goncalar, gülleri derdim.
Dikenlerde yanan candım Gülistan.
İçine ateşin düştüm, kavruldum.
Şeyda bülbül oldum, dalda savruldum.
Zorlu yolda düşe kalka yoruldum.
Kor ateşe düştüm , yandım Gülistan.
Sarı hüzün çöktü, bütün bozkıra .
Kaldı yıkık dökük, hoş bir hatıra.
Aldım kağıt, kalem döktüm satıra;
Mısra ,mısra seni andım Gülistan.
Tan vakti seherde ,sen de ağardım.
Saçından güneşin, ışık sağardım.
Kâfi gelen gönle ,Ben de sığardım.
Seherlerde atan, tandım Gülistan.
Açıldı Gül bağı, güllere vatan
Temaşa eyledi göçtü, bey Sultan.
Ne yıldızlar gördüm, Güneşle batan.
Güller ülkesinde handım Gülistan.
Nazende güllerin, sarardı rengi.
Kayboldu kasvetli bağın ahengi.
Aradım amma yok, solanın denği.
Açan gonca solmaz sandım Gülistan.
.
.
Koray AtalayKayıt Tarihi : 22.11.2022 20:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!