Gülilebülbül Şiiri - Bahattin Çakılkaya

19.08.2006
Yolun sonu bellidir
Üzeri dikenlidir
Dikenleri güllüdür
Gülleri bülbüllüdür

İlerlerken yolunda
Sen dikene, dikkat et
Gül, dikenin sahibi
Gül ise bülbülündür

Bülbülün yolu belli
Gül için, yanar teni
Başka yöne meyletmez
Gönlündedir Gülşen-i

Güle, güle giderken
Güle gül, gülü kokla
Saygılı ol bülbüle
Ne diyor bülbül güle

Anlarsın anlamazsın
Bülbülü yadırgarsın
Bunca dikene rağmen
Sende aynı yoldasın

Dikeni çoksa yolun
Gülleri heybetlidir
Diken ve öksesiyle
Âşıktır bülbül güle

Muradı gülse bülbülün
Dikenini görmez gülün
İçi yanar, yüzü kanar
Yinede hep aşkı anar

Gülünün yanındayken
Gülüne name yakar
Kafesin içindeyken
Her daim kışı yaşar

Sahte bir gül yapmışlar
Dikeni unutmuşlar
Bülbül yanmayınca güle
Dikendendir sanmışlar

Güle diken takmışlar
Toprağa saplamışlar
Konuşmuş neşe ile
Bülbül konmuş o güle

Anlamış sahte gülü
Bülbül uçup gitmemiş
Gerçek aşkına bakmış
Bahara vakit varmış

Bülbüle hoş gelmiş
Devam etmiş ihanet
Sinirinden çatlamış
Topraktaki çekirdek

Bülbül geçmiş kendinden
Şakıyor sahte güle
Çekirdek fışkırıyor
İlahi kudret ile

Topraktan gövde çıktı
Gövdeden bin bir diken
Bülbül geçmiş kendinden
Şakıyor en derinden

Dallar oluştu birden
Üstünü yaprak sardı
Dalın en ucundan
Bir tomurcuk patladı

Bülbül kokuyu aldı
Baktı gonca gülüne
Gonca gül dile geldi
İhanetin sebebi ne?

Bülbül inkâr etmedi
Yaptığı ihaneti
Biraz daha yakından
Gülü görmek istedi

Açtı kanatlarını
Uçmak istedi, bir an
Bir türlü uçamadı
Yapışmıştı ayakları

Güle diken takar iken
Zamkı fazla sürmüşler
Her suçun cezası var
Çile çeker bülbüller.
Bahattin Çakılkaya