Gülibrişim Şiiri - Aynur Baydar

Gülibrişim ağacı
Dinlenirken gölgesinde
Seslendi hafifçe
Hişt sen ana mısın
Kollarını açan mısın

Gülibrişim sen analıktan ne anlarsın

Bak dallarıma
Gölgem de korumak adına, açıldım her yana
Yuva oldum kuşlara
Kısa parça gövdeler, yavru olup, bir araya geldiler

Gülibrişim işveli sesli
Siz kadınlar, güzel sanırsınız kendinizi

Bak şimdi sıra güzelliğe mi geldi

Top top, dibi beyaz, tepesi pembe çiçeklerim
Mis kokulu ipek ibrişim
Yapraklarım ince uzun badem
Seviyor sevmiyor falı ben varken
Papatya da bakılır her dem
Anlamam neden
Masallardan fırladım
Rüya güzellikte ağacım, dokun bana karşındayım
Gerçekle hayal kapısıyım
Güzellikte kadın ne ki her şeyle yarışırım.

Gülibrişim derdin ne

Neden yapraklarımdan bakılmaz fal, hep papatya var
Neden çiçeklerimin güzelliği, mis kokusu söylenmez
Hep manolyalar, leylaklar
Masallarda, şiirlerde
Meşe çınar gölgeleri de
İşte bak benim gölgem de var
Hem de genişçe, söğüt gibi hafifçe eğilirde
Ünlü ağaçlar tek gövdeli
Benim çoklu gövdem, bir hoşgörü demeti
Bunca güzelliğime özelliğime
Hak ettiğim ünüm nerde

Tamam Gülibrişim söz işte, döneceğim sana masallı bir şiirle…