Gülhane Güzellemesi Şiiri - Yorumlar

Siir bana su soruyu sordurtuyor hemen:11li hece olcusunu bu kadar uzun bir siirde kullanmak acaba dogru bir tercih midir?bir okur olarak bana pek isabetli gelmedi.ilk baslarda hosa giden bu olcu belli bir muddet sonra siiri cok yapaylastiriyor.oyleki artik siire degil dize sonlarindaki -cidir/-cidir ya da -ler/-ler turu kafiyelere odaklaniyorsunuz.gerci siirin anlamsal cekiciligi saglam olsa bicim bu kadar ilgi cekip rol calmazdi diye dusunuyorum.sairin istanbulu ararken,anlatirken sectigi temel duygular hayiflanma ve ovunme( ovgu).kimi zaman 'bu sehir boyle degildi' cigligi, kimi yerlerde de 'bu sehirde yasamayan bilemez' yargisi goze carpmakta.ve ovgu, ovgu, ovgu...

elbette 'istanbul guzellemesi' baslikli bir siirden bu cercevede bir anlatim beklenir.itirazim israrla ayni noktaya:anlatilan istanbulla- diger siirlerde anlatilan istanbullari da buna ekleyelim-sanli soygunlarin mekani, tekinsizligin bassehri, simdiki 'kanli' istanbul arasinda bag kurmaktan israrla niye kacinildigi?canli canli yasamakta bu 'istanbul', niye yuzlesmekten bu kadar kaciyoruz?eskinin mirasi ve retorigine sirtimizi dayamak daha mi kolayimiza geliyor?

bununla birlikte beni her bolumun sonundaki beyitler daha cok etkiledi.ozellikle sondaki dortluk, siirden kopuk bir ada gibi kendini daha cok sevdirdi.kutlarim sairi.baska siirlerini de okumak isterim.basarilar.

İzlemeye devam ediniz.
Burada bir şair arkadaşımın güzel sözünü yazıyorum.

'''İstanbul'un dışın'dan İstanbul'a Gazel Okunmaz'''''

İZZET EFENDİ



(18. Yüzyıl)



Kaside der vasf-ı İskele-i İstanbul....



İskele vasfına biz de virelüm âb ile tâb

Ola mahzuz şehenşah-ı kerimü’l ensâb



Hazret-i zıll-ı Hüda bahr-i atâ kân-ı sehâ

Ya’ni Sultan Selim Han-ı humâyun elkâb

.......



Galata döndü heman tekye-i sûfiyâna

Kalmadı katre-i mey saz ile söz çeng-i rebâb



Fâsikânın söyünüb şem’a-i ikbali temam

Şimdi Mumhane’de rindân bulamaz şu’le-i tâb



Kufl-i meyhanelere kurşun akıtdı cümle

Kapanup mahzen-i bâbı dökülüp bâde-i nâb



Dopdolu sahil-i Tophanede mahbûb ammâ

Söylese falya virir âşık-ı nâ-şer’i cevâb



Salıbazarına var uyduragör bazârı

Vasıta istemez ol şûh işin kendin yâb



Pist-lebler çoğimiş sahil-i Fındıklı’da

Varub ol gözleri bâdem ile nûş it vişn-âb



Kaba-taş olsa dayanmaz yüreği uşşâkın

Taşcı-zâde yine hicran ile eyler bi-tâb



Dolma-bağçe ne güzel oldu makarr-ı şâhân

Bir taraf sahn-ı çemen bir tarafı sahil-i âb



Feyz-i rûhânîyi Hak virdi Beşik-taş’a temâm

Bâ-husus anda ola padişeh-i âli-cenâb



Bir şeker-leb güzele geçdi yine uşşâkî

Kara-bali’de ne ballar yedi şeyh-i kezzâb



Ser-i a’dâyı kat’a Kılıç İskelesi

Ne güzel makta’dır eylemeye darb-ı rikâb



Ortaköy’de bulagör bir güzel-i mûy-miyan

Bir miyancı araya girmeye vir redd-i cevâb



Ab-ı didem tükedüp hep benüm ol çeşm-i gazal

Bir Kuruçeşme’ye döndü gözümüz kalmadı âb



Arnavudköyü’ne geldikde yanaşdı dellak

Arnavud şerbetin içdi ciğerin itdi kebâb



Tıfl-ı dil gahi Bebek seyrine ister seyri

Mâh-ı Nisân-ı safâdır gicelerde mehtâb



La’l-i dilber gibi gül-nâr-ı Hisar’e söz yok

Bağ kirasın virelim mani olursa bevvâb



Bir teber-dar güzeli balta olub ayağıma

Mirgune komuyor eyleyelim zevka şitâb



Çıkarub evc-i hüseyniye sadâsın uşşâk

Var ise oldu Hasankalfa o şehnâza meâb



Kayalar’dan tutamazsın ol kebk-reftârı

Zâhidâ bin yıl uçarsan sen eğer hem-çü gurâb



Şimdi Şeytan Akıntısı’na düşdü ağyâr

Çıkmasın semt-i necâta hemân olsun gark-âb



Saragör sineye İstinye’de tenha yâri

Gice gündüz ne kadar olsa vücûdun bî-tâb



Yeniköy’de idemez rind olan eski âdet

Çalamaz kimse Kalender gibi nây ile rebâb



Tarab-efzâ olagör sahn-ı Tarabya’da müdâm

Gâhice seyr-i Büyükvadi’ye de eyle şitâb



Kefeli karyesine var bağa yat leyl ü nehâr

Bir Kırım tazesi bul işte sana kâfi cevâb



Sarıyer içre sarıl bir sarışın mahbûbe

Sırma perçemle rûhi göstere altun gibi tâb



Karataş altına girsin dileriz düşmen-i din

Gice gündüz çekeler nar-ı cehennemde azâb



Yoksa başında Fener mi yanıyor uşşâkın

Bir Değirmenliğe düşmüş dönüyor misl-i habâb



Bî-edeb varsa rakîb İskele-i Hünkâr’a

Bir iki Tokat ile itmelü te’dîb ü itâb



Yalı-köyü ne güzel cây-i ferahdır baksan

Her Soğuk su olamaz âb derûnunda habâb



Beykoz’un çeşme başı hayli müferrih yerdir

Paşabağçesi Çubuklu o dahi başka hisâb



Aşıkın şimdi Kavak yelleri eser başında

Yelkovan gibi ider sahil-i deryada şitâb



Kavunu karpuzu çok sahil-i İncirli’nin

Hayli zen-dost yeridir azm idiyor şeyh ile şa’b



Hele şâhâne makam sâhil-i Sultaniyye

Mâ-i zemzem gibi anda akıyor lüleden âb



Kanlıca bir gözü cellâd elinden feryâd

Gamzesi tîgi edip bî-dili her dem bî-tab



Sahn-ı Körfez yeridir zümre-i zen-pârelerin

Gece gündüz dalıyorlar suya misl-i mürg-âb



Anadolu’yu dolaşsa yine olmaz kânî

Zâhidin gûşuna cerreyleyecek dense sevâb



Şem-i dil rûşen olur sahil-i Kandilli’de

Varalım Göksu’ya anda idelim âlem-i âb



İşi yoğ ise dolaşsın Vaniköy’ün ağyâr

Ana hiç menzil olur mu ne kadar gezse kilâb



Cism-i a’dayı göstere bize Çengel’de Hüdâ

Kuleler’de yiyeler kellelerin cümle kilâb



Sanki Beylerbeyi’dir bendeleri pâdişehin

Mîr-i Mirân gibidir herbirinin re’yi sevâb



Vakt-i nevruz olucak mevsimi İstavroz’un

Vakt-i hayvâne bedel Çamlıca’da nûş ile âb



Bir pilav pişse eğer sahil-i Kuzguncuk’da

Bal açub misl-i azgan azm ider idi tullâb



Zâhide hoşça çerâ-gâh Öküz Limanı

Gah çemen üzre yatub gahice itsün pertâb



Üsküdar bağları hayli safâlı amma

Şemsi-Paşa’yı makarr itdi gürûh-ı ahbâb



Oldu güya Balaban çorba yemekden zâhid

Nûş ider bulsa Ayazma’da eğer var ise ab



Salacak’dır yine gûş eyledi sûfi ihsan

Eylemiş sahil-i İhsaniye’yi şimdi meâb



Tevbe it varma Harem İskelesi cânibine

Saklasun herkesi nâ-mahrem olandan Tevvâb



Ehl-i irfana safâ sahil-i Haydarpaşa

Kadıköyü’nde pişirsin kuzu lahmiyle kebâb



Hak bu kim sahn-ı Fenerbağçesi cây-i ferâh

Eylemiş cây-ı müluk anı Hüda-yı Vehhâb

........

Saygılarımla..... ''Sultan'ların Diyar'ı İstanbul''

HECENİN YETİM ÇOCUKLARI
M.NİHAT MALKOÇ

Bilindiği gibi şiir hece ölçüsüyle,aruzla ve serbest tarzda yazılır.Hece ölçüsü bin yıldan beri özellikle halk şiiri geleneğiyle günümüze kadar gelmiştir.Bu süreç içerisinde binlerce büyük halk şâiri yetişmiştir.Yunus Emre,Karacaoğlan,Aşık Veysel bunlardan bazılarıdır.Bu ekol çok köklü bir geleneğe sahiptir.
Hece ölçüsüyle şiir yazmak sanıldığı kadar kolay bir iş değildir.Çünkü hece,şiirde bir disiplinin adıdır.Öncelikle dizelerdeki hece sayılarının eşit olması gerekir.Ardından durakların da baştan sona kadar aynı düzende devam etmesi şarttır.Yani meselâ 11’li ölçüyü tutturmak yeterli değildir.Bunun durakları da vardır ve olmalıdır.İlk mısranın durakları 6+5=11 ise ötekilerin de öyle olma mecburiyeti vardır.
Bunun yanında kafiyelerin kusursuz olması gerekir.Beytin veya dörtlüğün aynı kafiye türüne sahip olması lâzım.Dörtlüğün tamamı aynı kafiyelenmelidir.Bir dize başka,öbürü başka olamaz.Bunun yanında bir de kafiye örgüsü vardır.Düz kafiye,çapraz kafiye,sarma kafiye diye…Buna da uymalıyız…Kafiyeyle redifi de birbirine karıştırmamak gerekir.Meselâ iki çekim eki kafiye olmaz;redif olur.Tunç kafiye ve cinaslı kafiye de ayrı bir ustalık gerektirir.Kısacası heceyle şiir yazmak bazılarının sandığı gibi kolay bir iş değildir….Bunu başarmak hüner ve çaba ister.
Bazılarının heceyle ilgili klasik yakınmaları vardır.Neymiş efendim heceyle yazarken duygular kısıtlanıyor.Çok güzel bir benzetme buluyorsun ama hece ölçüsüne uymayınca terk etmek zorunda kalıyorsun.Şiir yazmayı alelâde bir iş olarak mı görüyorsunuz?Marifet bu kısıtlamalara rağmen güzel eserler vücuda getirmektir.Türk şiirinde bunu başarmış pek çok mümtaz isim mevcuttur.
Hece bir söz disiplinidir.Yok neymiş,hisleri prangalara vurmamalıymışız…Git o zaman deneme yaz…Hikaye yaz….Kelimeleri leblebi gibi beyaz sayfalara savurmak mıdır şiir?....Bu mu sizin sanat anlayışınız?Benim soyut hikayelerim var(Bazıları bunlara postmodern hikâye diyormuş…) Alın o hikayeleri; sıralayın cümleleri alt alta…Alın size serbest şiir…Bundan sonra ben de hikâyelerimdeki cümleleri yan yana değil de alt alta mı yazsam?Bunu hiç düşünmemiştim.Hay aklımı seveyim…İyi fikir…Kim tutar beni!!!!!
Bir de aruzla yazılan şiirlerimiz var.Osmanlı devleti zamanında zirveye çıkan aruz şiirinin de kendine mahsus pek çok kuralı vardır.Yok işte aruz kalıplarına uyacaksın;imale,zihaf,med,ulama yapacaksın gibi…Bu şiir altı yüz yıl boyunca yaşamıştır.Çok da mükemmel eserler ortaya konulmuştur.Fuzulî,Bakî,Nef’i,Nâbî,Nedim,Şeyh Galip bu tarzın üstatlarıdır.Dil inkılabıyla beraber bu şiir de tarih olmuştur.
Divan şiirinin son büyük üstadı bir Mevlevi şeyhi de olan Şeyh Galip’tir.Divan şiiri maalesef bugün müzeye kaldırılmıştır;esamesi okunmamaktadır.Bu ayrı bir tartışma konusu…Ben bugün bu şiirin tekrar canlandırılması gerektiğini savunmuyorum.Onu bir kenara bırakalım ama asla yok saymayalım.Onu yok sayarsanız edebiyatımız kuşa döner.
Gelelim serbest şiire…Ben serbest şiirin varlığını inkâr eden bir insan değilim.Şiirde ne kadar çeşitlilik ve alternatif söyleyiş tarzı olursa bu edebiyatımız için o kadar kârlıdır.Fakat serbest şiir derken bazıları bu serbestliği başıboşluk olarak anlıyorlar.Serbest şiir demek,ne söylersen şiir olur demek değildir.Onun da kendine mahsus söyleyiş ilkeleri vardır.
Önüne gelen ne idüğü belirsiz imajlar icat ederse bu yazılanları,o eseri yazandan başkası anlamaz…Biraz daha da ileri giderek şunu söylemek istiyorum..Serbest şiir yazdığını söyleyen bazı aşırı serbestler(!) ne dediklerini kendileri bile bilmiyorlar.Ben atayım,onlar mânâlandırsınlar.Nasıl olsa şâirlerin hayal dünyası sorgulanamaz.
Hatta ne idüğü belirsiz şiirler bugün daha çok tutuluyor.Vay be….Adam ne biçim yazmış…Hiçbir şey anlamıyorum bu dizelerden…Ben de ne cahilmişim…Hele bu şiiri bir çözsem kim bilir ne harika mânâlar çıkar altından…Gelsin övgü dolu yorumlar….”Yüreğine sağlık…” diye başlayan samimiyetten uzak dilekler…Sormalı o kişilere anlamadığın,çözemediğin şiirin güzel olduğuna nasıl karar veriyorsun?Güzelliğin ve mükemmelliğin ölçüsü anlaşılmazlık mıdır?Bu kanaat akılla ve mantıkla bağdaşır mı?Kerameti kendinden menkul diye bir deyimimiz var ya….Aynen uyuyor bu anlaşılmaz şiirlerin hayranlarına…
Şiir üzerine konuşulsun...Herkes yazıyor ama şiir teorisi konuşulmuyor...Şiir tahlilleri yapılmıyor...Herkes üstât...Ama niçin? ...Güzel şiir nedir? ....Şiir değerlendirmelerinde kıstaslarımız neler olmalıdır? Bunlar konuşulsun...Şiir tabu olmaktan çıkarılsın.Şiir özneldir deyip işin kolayına kaçılmasın....Kimse iyi şiir yazıyorum diye kendini kandırmasın.....Bu, şiirin geleceği açısından hayatî öneme sahip bir mevzudur..Ben biraz da bunun peşindeyim...
Kurumasın söz ağacı....Gelişsin,serpilsin,yeşersin,gürleşsin...Serbestlik serbestlik de bu kadar mı? ...Bunun bir sınırı olmalı...Pek çok şâir ne yazdığından kendisi bile haberdar değil...Şiirlere methiyeler dizilince kendisi de şaşırıyor...Tabiki,argo tabirle söylemek gerekirse çaktırmıyor da! ..Şiirde anlaşılmamak marifet olarak telâkki edilmemeli….
Başımızı kuma gömmekle hakikatleri görmezlikten gelemeyiz. “Güneş balçıkla sıvanmaz” demiş atalarımız...Herkes bir yol tutturmuş gidiyor.Bu başıboşluk hayra alâmet değil..Ben bir kıvılcıma vesile oldum.Bu ateşi korlaştıracak sizlersiniz...Tartışmaktan zarar gelmez...Fikirler tartışılarak gerçeklere varılır.
Son yıllarda ülkemizde bir serbest şiir furyası esiyor.Bin yıllık heceye kimse itibar etmiyor…Serbest yazmak moda oldu….Hatta heceyle yazanlar çağa ayak uyduramamakla suçlanıyor…Hatta bir Şâir(!) benim heceyle yazdığım şiirleri eleştirirken “Siz Yahya Kemal’i bile aşamamışsınız…Neyin peşinde koşuyorsunuz?…” diyordu.Yahya Kemal sanki sıradan bir şâir de ben onu bile aşamamışım…Soruyorum şiirle uğraşanlara: “Bugün Yahya Kemal’i aşan bir isim var mı?” O büyük şâiri aşsam sen benim şiirimi eleştirmeye cesaret edebilir misin?Yani sapla saman karışmış bir durumda…
Ben bu hece düşmanlığına bir anlam veremiyorum…Heceyle yazanlar,bazı aşırı serbest şiir üstatları(!) gibi makinalaşarak vatanlarına mı ihanet ettiler?….Peki niçin hece şâirlerinin karşısına dikiliyorsunuz?Onların da hislerini ifade etme hakları yok mu?Hececiler niçin üvey evlât muamelesi görüyor?
Son yıllarda yapılan şiir yarışmalarını hep takip etmişimdir…Bu müsabakalarda birinci seçilenler hep serbest tarzda yazan şâirlerdir.Madem öyle,bu yarışmalar “serbest ve hece ölçüsüyle yazılanlar” diye ayrı kategorilerde değerlendirilsin…Olmazsa şartnamelere “Bu yarışmaya ölçülü ve kafiyeli şiirler katılamaz” diye bir hüküm konsun!….
Bunlar da olmazsa Kültür Bakanlığı’na bir teklifle giderek heceyle şiir yazılmasını yasaklayın…Konuyla ilgili kanun hükmünde kararnameler çıkarttırın!…Yine de heceyle yazanlar çıkarsa büyük Divan şâiri Nef’î’yi boğdurdukları gibi siz de bu asi herifleri darağacında sallandırın…Hem heceyle şiir yazmak Kopenhag kriterlerine de aykırı!!...Bizi Avrupa Birliği’ne almazlarsa bunun asıl suçlusu hece şâirleridir.Hecenin bu yetim çocuklarının bu ileri çağda yaşamaya ne hakkı var ki!.....

Kutlarım.
Bana daha içten geldi.

Ahmet Nural Öztürk

sevgili şair kardeşim

tebrik ederim.

baki selamlar.

Hüseyin kardeşimi tebrik ediyorum. Nice başarılar...

Kutluyorum efendim..

Melekler yüreğinizden öpsün..

Sabiha Rana.

TEBRİKLER DOSTUM YÜREĞİNE KALEMİNE SAĞLIK aLAEDDİN ikican

Başarılar

Muhterem Hüseyin Kerim ECE Bey ;

'İstanbul' konulu şiir yarışmasında almış olduğunuz 'Mansiyon' ödülünden dolayı sizleri kutluyorum... Biz bir şey kazanamadık...Nasip bir başka bahara…Birinci olan şiire tepkim var..Tepkimi sizlerle de paylaşmak istiyorum....


'KÖRİSTANBUL' ŞİİR YARIŞMASINDA BİRİNCİ OLAN ŞİİRE DAİR!...

Öncelikle birinci olan Mehmet Şah Erincik Bey'i kutluyorum.Kendisiyle hiçbir alıp veremediğim yok...
.Ben bu şiirden bir şey anlamadım arkadaşlar....İnanın samimiyetle söylüyorum...13 yıllık Edebiyat öğretmeni olmama rağmen çözemedim...Şiire övgüler düzen Üstadlardan rica ediyorum,lütfen bu şiiri bana tahlil etsinler...Şiir tahlili alanında uzman olan Mehmet Kaplan da rahmetli oldu....Kime sorayım,kimden medet umayım şimdi...Bu şiiri yere göğe sığdıramayanların bir bildiği var herhalde ...Benimle paylaşırlarsa bahtiyar olurum...İnanın dalga geçmiyorum..Samimiyim vallahi...Bana deneme veya hikâye gibi geldi de!.....Yoksa bu hikâye veya deneme yarışmasıydı da ben yanlışlıkla yine şiir mi gönderdim.Tüh be...Şartnameyi doğru okumazsan olacağı budur...Bu arada bu yarışmaya yanlışlıkla gönderdiğim ve de ilk on beş şiir arasına bile giremeyen şiir müsveddelerimi de sizinle paylaşmak istiyorum...
Bu arada yarışmaya gönderdiğim iki İstanbul şiiri müsveddesi dışındaki bütün şiirlerimi “Antoloji.Com” sitesinden çekiyorum.Tepkim amacına ulaşmazsa devamı gelecektir.O iki şiir ibret-i âlem orada bir başına asılı duracaktır.Tekrar ediyorum yarışmada dereceye giren kardeşlerime sözüm yok…Onları kutluyorum.Tepki jüriye ve o şiirlerin ön elemesini yapanlara….Her ne kadar bütün şiirler tek tek okunup puanlandı diyorlarsa ben buna asla inanmıyorum.Peygamberin övgüsüne mahzar olan bir şehre bu muamele yakışmıyor…Yazık…Çok yazık!......Bundan sonra benden kimse şiir beklemesin…Kendi çöplüğümde yazıp,okuyacağım

M.NİHAT MALKOÇ

E-Mail: [email protected]


İSTANBUL YEDİTEPE

Akşam kızıllığında didârını görmeli
Gönül bahçelerinden bir demet gül dermeli
Sana meftun yürekler maksûduna ermeli

Boğazın mavisine siner hüzün İstanbul
Mehtabı kıskandırır gülen yüzün İstanbul

Katar katar trenler kalkar da Sirkeci’den
Kader bu ya, ayrılır ana-baba,bacıdan
Hicran duygularıyla gönül yanar acıdan

Ruhumdaki medcezir bini aştı İstanbul
İntizardan yoruldum,sabrım taştı İstanbul

Firarî duygularım her dem melâle dalar
Gözlerinin mavisi beni hülyaya salar
Bir yanda Ümraniye,öbür yanda Adalar

Çıkınımda ekmeğim,aşımda tuz İstanbul
Hep bizim olacaktın,vermiştin söz İstanbul

Fetih ordularının Sultan Fatih öncüsü
Altınboynuzdur Haliç,İstanbul’un incisi
Çok şehir gördüm amma sen gönül birincisi

Hakk’ı söyleyen dilim,gözümde fer İstanbul
Boncuk boncuk süzülen alnımda ter İstanbul

Ufkun kızıllığında hayallerimiz yandı
Sevda bahçelerinde gönül aşkına kandı
Rumeli surlarında çağ açılıp kapandı

Küfrün kalelerini parçala,yık İstanbul
Düştüğün bataklıktan gayret et,çık İstanbul

Ağustos ortasında yüreğimiz kış gibi
Buz keser soluklarım gökten kar yağmış gibi
Sevgilinin koynunda Göksu hayal,düş gibi

Bedenim bir başına ruhum sende İstanbul
Perişan,paramparça bu can tende İstanbul

Şimşek çakar,gök gürler,yağmur düşer damlardan
İki yürek bakışır süzülerek camlardan
Kanlıca bir ağıttır duyulur akşamlardan

Tango sana yakışmaz,türküler yak İstanbul
Doğudan gelir ışık,mâzine bak İstanbul

Bedene hayat veren damarımızda kansın
Yurduma pusu kuran ecnebiler utansın
Sinop’tan Anamur’a Türkiye’sin,vatansın

Karanlık gecelerin ışığısın İstanbul
Medeniyetimizin beşiğisin İstanbul

Sen Leyla’sın,ben Mecnûn,İstanbul sevda çölüm
Gelecekse nihayet elinden gelsin ölüm
Dikenlerin içinde açmamış sevda gülüm

İçimde bir sızı var,derbederim İstanbul
Kopsak birbirimizden ne ederim İstanbul?

Kıyama durur gökler Eyüp Sultan’a nazır
Edirnekapı’sında ruhlar selâma hazır
Hakk’a gönül verenler elbet bulacak huzur

Ayasofya ütopya,oldu hayal İstanbul
Titre ve kendine gel,hüsran bu hâl İstanbul

Ayak idin,baş oldun;kanatlandın kuş oldun
Hayalleri süsleyen gecemize düş oldun
Ömrün ilkbaharında çiçek açtın,hoş oldun

Gönül bahçelerinin iri gülü İstanbul
Senden ilham almayan hisler ölü İstanbul

Bu toprağın üstünde bir İstanbul yaşıyor
Can bedenden kurtulup fâniliği aşıyor
Uğrunda can verenler Resûl’üne koşuyor

Hakikat ışığına bağrını aç İstanbul
Mübarek ezanların ruha ilâç İstanbul

Lâleli’nin gülleri sararıyor,soluyor
Ayasofya ağlarken sinagoglar gülüyor
Bin yıllık fetih ruhu her geçen gün ölüyor

Yalanların diz boyu,haddi aştı İstanbul
Hakikat ayan beyan,maske düştü İstanbul

Yâdıma düşer adın,buğulanır gözlerim
Zihnimde yankılanır sana dair sözlerim
Olsan yanı başımda yine seni özlerim

İyi görünmüyorsun bu hâlinle İstanbul
Yaşamaya mecburum hayalinle İstanbul

Masum yalanlarına bir zamanlar kanmazdım
Taşın,toprağın altın derlerdi inanmazdım
Bilmeseydim mâzini bu hâline yanmazdım

Gidişin doğru değil,yanlış bu yön İstanbul
Yepyeni bir sayfa aç,mâzine dön İstanbul

M.Nihat MALKOÇ





İSTANBUL!...CAN İSTANBUL!...

İstanbul sen içimde tarifsiz bir ukdesin
Geçmiş zamanı aşıp yankılanıyor sesin

Nice revnaklı şehir şöhretine özenir
Bahçelerin,bağların rayihayla bezenir

Yaralı benliğimde Cihangir hüzünleri
Minyatürlere gömdük o karanlık günleri

Gönül zincirlerini koparmak mümkün değil
İstanbul’dan ayrılmak ölümdür,sürgün değil

Masal değil İstanbul,yaşanmış,yaşanıyor
Haydarpaşa Garı’nda bir çift yürek yanıyor

Kurşunî kubbelerin solur geçmiş zamanı
Ferisin gözlerimin,dizlerimin dermanı

Dört mevsimin içinde,bir başka olur yazın
Hüzün taşır nağmeler mavisine boğazın

Destanların burcunda Fatih’imin izi var
Karaköy’den bir parça yüreğimde sızı var

Sevmedim hiç kimseyi seni sevdiğim kadar
Vuslata hasret gönül,yetiş ey gül yüzlü yâr

Resûlün yüreğinde bir sancıydı hayalin
Kıyas kabul etmiyor bugünle dünkü hâlin

Süzülür yüreklere minarelerden rahmet
Beyoğlu gülüyorken ağlar Karacaahmet

Işıklar cenk hâlinde gurup vakti Üsküdar
Bu gönül seni anar ömrün sonuna kadar

Kadıköy’de vapurlar yarına umut taşır
Çamlıca tepesinde gökten yağan kar üşür

Emirgân’da mehtabın hüznü yansır sulara
Hayalimizde cânân çekildik kuytulara

Değiştirdi her şeyi zamanın hoyrat eli
Ya tahammül çileye ya da çekip gitmeli

İstanbul can İstanbul yüreğimi kanattın
Bakir duygularımı yaban ellere sattın

Mâziden haber verir gökte uçan turnalar
Söndürür yangınımı şadırvanlar,kurnalar


Kız kulesi aşklara kucağını açıyor
Yaralı bir güvercin süzülerek uçuyor

Giyinmiş duvağını gelinlik kızlar gibi
Ümraniye söylenmiş tılsımlı sözler gibi

Topkapı sarayında ecdadımın gölgesi
Hırka-i Saadet’te duyulur Kur’an sesi

Senden bana yadigâr bir işve,bir naz kaldı
Derûnumda bir parça sana dair haz kaldı

Bir dilberin gözünden almış da mavisini
Tavus kuşu misali sunmuş yâre süsünü

Küçüksu’da yaşanır aşkların en güzeli
Vasfeder didârını kasidesi,gazeli

Peygamberin övdüğü Fatih’in ben olsaydım
İrem bahçelerinde gül misali solsaydım

Yüreğimde büyüyor hasretin dağlar kadar
Ölüler bile sana aşıktır sağlar kadar

Sinan’ın mühürünü taşır Süleymaniye
Sultanahmet bugüne Osmanlı’dan hediye

Dolanır saçlarında,gülümser sabah yeli
Yas tutar Ayasofya,kavurur hüzün seli

Fecrin kızıllığında ürperir mavilikler
Rahme düşen ceninler sana vuslatı bekler

Ufkun kızıllığına ağıt yakar nağmeler
Kandilli bir türküdür yalnızlığı besteler

Kalender hislerime tercüman Eyüp Sultan
Ruhlara hayat verir yedi tepeden ezan

Ne efsûnkâr imişsin,yamansın rüya şehir
Mağribi,akşamlarda kanayan hülya şehir

Gönül,sevdalı gönül İstanbul’u heceler
Hayata pusu kurar Ortaköy’de geceler

Emsalin ancak Kudüs,Mekke ile Medine
Eyüp Sultan’da kabir davet ediyor dine

Kelimeler yetersiz,tasviri zor İstanbul
İçimi alev ateş kavuran kor İstanbul

M.Nihat MALKOÇ