Gülhane’de Mevsim-Bahar Şiiri - Sabri Özcan

Gülhane’de Mevsim-Bahar

Bab-ı Ali’den sağa dönünce
Gül mü sümbül mü lale mi
Bir ıtır cümbüşü genzimi yaktı
Kokuya doğru gidip gül dedim ilkin
Yoksa laleler miydi böyle kokan
Yaklaşınca anladım mor sümbüller duada
Yanık yanık yakarıyor Allah’a
Sümbül Efendi görseydi bu güzelliği
Bir çiçek bulamadan dönerdi
Baş koyup hocasının dizine
Bir kuru sümbül yerine
Kime varılır şimdi
Dönüverdim eski surun içine

Toprak anayı emen çınarların heybeti
Baş aşağı gömülmüş te zemine
Göğe doğru elleri leyleklere amade
Yuva telaşında kargalar ve arı kuşları
Çınarların kuşlarla Tanrı’ya yakarışları
Çığlık çığlık yankılanıyor bahçelerde
Gümrükten firar etmiş papağanların sesi
Ve taze biçilmiş acı çimen kokusu
İlk aşk gibi kuytularda açılmış papatyalar
Menekşeler her zaman gülümser bir edayla
Allı morlu sarılı rengarenk cümbüşteler
Martılar Boğaz’ın gümüş ufuklarında
Sesleniyor semadan haydi gidelim bize
İstanbul’u inleten içli bir vapur sesi

Laleler asıl onlaraydı hicretim
Sükutun en güzel haliyle gülümser
Pembe beyaz sarı kızıl laleler
Erguvan krallığını devirmenin onuru
Çınarlarla boy ölçüşen azametiyle
Sıra sıra dizilmiş muzaffer birer nefer
Rakseden fıskiyelerin zikir halkalarında
Kulak kesildim birden ne konuşuyorlar
Duyduğum tek bir kelime var
AllahAllahAllah AllahAllahAllah