Gülhane Şiiri - Süslü Peri

Güzel bir kadındı, masumdu bakışları,
Sonbaharın rüzgarında, savruldu kıvırcık saçları,
Az sonra bahar misali açacaktı dalında çiçekler,
Gülhane Parkında, gülüversin (u)mutsuz gözler..

Vakit yaklaştı, kadın saatine baktı,
Heyecanlıydı, kalbi yerinden çıkacaktı.
Kararlı bir adım atmıştı, artık duvarlarını yıkacaktı.
Buluşunca adamla, yüreğini açacaktı.

Adam yakışıklıydı, bekliyordu onu yolun karşısında,
Çocuk gibi gülümsüyordu, kıvırcık saçlı kadına,
Kalbi gibiydi gözleri adamın, kocaman baktı.
O anda gökyüzüne kelebekler havalandı.
Yer Gülhane Parkı, kadın çiçek açtı..

İlk buluşmaydı bu, önce gözler konuştu.
İlk kadehte diller çözüldü, sözler konuştu.
Utangaçtı kadın, ama cesurdu da,
Bir yolunu buldu, sonra eller buluştu.
İlk dokunuştu, zaman durdu nefesler tutuldu.
O gün Gülhane Parkı, yandı tutuştu..

Gün biterken içilen son bardak çayın tadı damaklarında
Bir ömre değerdi san ki, bir güne sığdırılan o rüya
Yasaktı ama görkemli çınarlar şahitti artık aşklarına
Gülhane’de, Bir Adam ve Kadın yürüdüler yan yana..

Her şey çok yeni, yolun başındaydı her ikisi de,
Daha çok yürüyeceklerdi, belki de..
Veysel’in dediği gibi “Uzun ince bir yoldu”,
Gitmek isteyene, gündüz ve gece.

Ve gün, Gülhane Parkında bitti.
Onların hikayesi ise daha yeni filizlendi,
Veda zamanıydı, sarıldılar sıkı sıkı.
Adam baktı, kadının aşkı Gülhaneye aktı..
Kadın baktı, adam bir sigara daha yaktı..

07.06.2024 / İstanbul