Yalnızlık çıktı bana sevgi yolundaki azık
Sevgiler asılsız çıktı şiirlerimse yazılansız yazık
Azıksız mı gideyim,yolumdan mı döneyim
Asılsız mı seveyim,sevip ben mi öleyim
Sen ne desen haklısın son sözümü diyeyim
Bin kere ölsemde ben,yine seni seveyim…
birgün sebepsiz damlalar süzülürse teninde,
bak o damlaların geldiği yere.
o zaman kenetlenecek gözlerin,
yüreğimi düşüncesizce salıverdiğin sele.
çözüm mü sence,
git demek sevdiğini bile bile
Hani beklersin ya o günün gelmesini
Bi ışık görürsün
Ama yalandır yine Herşey gibi
Umursamaz olursun dünyaya karşı
Yine mi dersin hep
Evet yine beni buldu
sevgi neydi?
emek isteyen bir mahsül,
ilgiye hasretlenen bir yürek,
ilaç bekleyen bir yara.
kimseyi senden sonra sevemedim.
geçici ilişkilerle geçti günlerim
sen benim en vazgeçilmezimsin
seni nasıl unuturum?
yüreğimin en önemli yerindesin,
sanma sakın vurgunum...
asıl beni ağlatan,
yalnızlığa mahkum olmam,senin yokluğun.
Dün gece yağmura anlattım seni
Sohbet ettik biraz
Ne kadar sevdiğimi söyledim ona,
Bardaktan boşanırcasına yağmaya başladı.
Yetmez dedim
Ne kadar yağıp sel olsan da
yine deniz kenarına attım kendimi
elimde sigaram,
arkamda dertlerim,
önümde hedeflerim,
güçlü olmak zorundayım.
şimdi düşünüyorumda
ağladım sensizliğe
sensizliğin neden olduğu nefessizliğe
lanet ettim seni sevişime
göz yumduğum sessizce gidişine
sevmek zormuydu delice?
dünyayı umursamadan
ne yaşadığını bilmeden özlemek seni...
resimlerinle avunmak...
görmeden yaşamak senli günleri
hasretlerinle cayır cayır yanmak...
gözyaşlarımı avuçlarınla silmeni beklemek...
acı duymak her seferinde
güneş yine batıyor sensiz
dalgalar yine son demlerini vuruyor kumsala
rüzgar tatlı buseler konduruyor insanların yanaklarına
ben yine senden uzaklarda
oturdum sahil kenarına
hayaller yine başucumda...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!