Gülhan Şiiri - Resul Kotluk

Bıyıklarım tellenmeye adayken
Hayatım minnacık bir adayken
Daha cebimdeyken meşelerim
Ahırın avlusunda gazoz kapakları biriktirirken
Lavaşın arasına alıp otlu peyniri
Lastik papuçlarla sokağa koşarken
İşte daha ozaman.......
Daha anam beni terlikle kovalarken
Daha komşu bahçelerden elma erik çalarken
Daha çöplükteki tıbbi atık lastiklerden
Kuşu alnından vuran sapanlar yaparken
Çamurdan kulübeler yaparken kapıda
Daha haftalar öncesinden heyecanını yaşadığım
Şeker toplamak için poşetler sakladığım
Arefesinde hiç uyumadığım bir bayram sabahı
Bize gelmişken tanımıştım onu
İşte daha ozaman sevmiştim onu
Hatırlarım da
Sorarsam kızarmı diye tedirginken çocuk yüreğim
Ona hayranlıkla baktıktan sonra
Navete çiye....diye sormuştum
Yalan değil ilk defa korkmuştum
Yüzüm ilk defa kızarmıştı
Ama............iki göz
Kömürden kara iki göz
Ve gülümseyerek yüzüme bakan
O anda yüreğimi yakan ceylan yüz
Ve çırpındı dudakları........ Gülhan
Navemın Gülhan e........ye te çiye....
Aman Allah ım... bu soru bu cevap banamıydı
Unutmuştum bayramı şekeri
Yeni elbiselerimi o kırmızı kazağı
Dona kalmıştım..
Hıh o bayram hep evde kalmıştım
Ve bir kaç gün sonra o gittiğinde
Hayatımda belki ilk defa
Anamdan terlik yemeden ağlamıştım
Arkadaşlarım çook şeker toplamıştı
Ben o bayram gerçekten şekersiz kalmıştım
Derken yıllar kovalamış birbirini
Sökmüşüm artık alfabeyi
Lastik papucun da modası çoktan geçmiş
Ve modası geçmiş şekeri poşete koymanın
Artık önlüğü çıkarıp kıravat takacakken
.......bir sabah erken uyandırdı anam
Kalk misafirimiz var dedi
Kalktım topladım döşeğimi yerden
Bahçede.... kardeşimden
Elime su dökmesini isterken ibrikten
Dur.......ben dökerim dedi bir ses
Dondum kaldım
Eeee ben uyanmışım
Döşeğimi bile kaldırmışım
Bu rüya olamaz
Bu Gülhan bu o ceylan
Ailesi içeri girerken beni görmüş
O içeri girmeden bana gelmiş
Beni tanımış beni hatırlamış
Aman Allah ım......
Oda mı benim gibi
Obayramı hiç unutmamış
......bir hafta bizde kaldı Gülhan
Bizim evde yaşadı o ceylan
Aynı ortaokula kaydolduk
Aynı sınıfta aynı sıralara oturduk
Sanki koca sınıfı yalnız ikimiz dolduruyorduk
.....sonra köyden evi geldi Gülhanın
Artık bu şehirde yaşayacakt
.......Artık yarı yolunda buluşuyorduk okulun
Artık büyümüştük
Akrabaydık Gülhanla
Köprüden amcamın kızıydı
Ve de kalbimde acayip bir sızıydı
Bi gün ona laf atan çocuğu
Tek kafada yere sermiştimya
İşte o zaman aşıktım ona
O zaman deliydim gizli gizli
Sevdalıydım mektep kokulu
Hasretindeydim hergece ve her pazar
Daha ozaman yazmıştım ilk şiirimi
.............Gülhan
.............Amcamın kızı Gülhan
.............Köyden şehrimize gelen ceylan
.............Kalbimde sızı Gülhan
.............Bayramda evimize gelen ceylan

.............Nasıl söyleyim sana sevdamı
.............Nasıl dökeyim içimi Gülhan
.............Şekersiz kaldığım o bayramı
.............Hiç unutmadım unutmam Gülhan

İşte o zaman başlamıştı kavgam
Artık kavgacıydım okulun kabadayısıydım
Ve şairdim geceleri
Biriktirdiğim güzel kelimeleri
O na adıyordum artık
Ama onca seneydi hemen hergün beraberdik
Hala anlatamamıştım ona sevdamı
Derken birakşamüstü okul yolunda
.......final yaşadık
Ben söyledim o ağladı
Seni seviyorum dedim o ağladı
Sana aşığım dedim o ağladı
.....Söylemek bu kadar kolaydı
Ulan be deli
Bunca yıl bekleyecek ne vardı
Gülhan zaten sana yar dı
Onunda gönlünde bir yanardağ vardı
.......o akşam tarih yazmıştım
Gülhana aşkımı anlatmıştım
Sonunda başarmıştım
İşte o akşamın gecesi
Şöyle bir şiir yazmıştım
...............Aşiretlere ağalara
...............Deyin Gülhan benimdir
...............Dağlardan bu ovalara
...............İnen ceylan benimdir

...............Hakkarinin miri gelse
..............Yine Gülhan benimdir
..............Vankalesi göle düşse
..............Ah oceylan benimdir

................Sevdalıyım ben Gülhana
..................Kara gözleri benimdir
..................Savursun ah rüzgara
..................Kara saçları benimdir

Sonra derken gençlik işte
Kavga ve karanlıktı dünyamız
Hudutlar yakın kaçak çoktu
Başkada yapacak birşey yoktu
Maceralar dolu bir aşkla
Okulu bitirdikten sonra
Gülhan evinin kızı
Bense bir hudut kaçakçısı
Gülhanın kalbinde hasretler
Benim hayatımda karanlıklar birikti
Daha lise çağında
Çektiklerimiz bize yetti
Sonra olay oldu.........çorba oldu
Benim karanlığım Gülhanada bulaştı
Ailesi öğrenince
Gülhanı alıp İstanbula kaçtı
Bense İzmir yolunu tuttum
İpek yolunda
O uzun ve beyaz otobüste giderken
Yanağıma değen gözyaşlarımı silip
Şu şiiri yazmıştım Gülhanıma
............Alır götürür bu otobüs beni
.............Senden yoksun
.............Ayrılıklara
.............Arkamda bıraktığım memleket ağlasın
..............Ben değil......bana ağlamak yakışmaz
..............Ben bıyığı tellenmiş hudut kaçakçısı
..............Ben senden kalan eşkiya
...............Eşkiyalar ağlamaz......değilmi Gülhanım
...............Elveda ceylanım elveda
...............Kalbimde şekersiz o bayramdan hatıran
...............Elimde kırmızı fistanlı resmin
................Yüreğimde bir avuç hasretin
................Ve sevdan
...............Elveda ceylanım elveda
................Kömürden gözlerin düşümde kalacak
................Kapkara saçların hayalimde
................Teninde dağlarımın kokusu vardı
.................O senin olsun
..................Yokluğun benim
..................Sen ve İstanbul Allah a emanet
...................Ben bu uzun ve beyaz otobüse

Sonrası mı
Sonrası kahpe bir ayrılık
Göğsümde yaralı bir kuş oldu Gülhan
Uçtu uçtu belirsiz uzaklara
Bense namı yitik bir eşkiya
Gelmişim yazıklara
Gülhan
Amcamın kızı Gülhan
Bayramda evimize gelen ceylan