Evlat nedir
İçten bir nefes alış
Candan bir koklayış
Sımsıkı bir sarılış
Yüreğimi sızlatan
Gözümün nurudur
Şimdi nasıl anlatsam
Her birinde ayrı bir ahenk
Her birinde ayrı bir güzellik
Hele birde öyle bir edaları var ki
Naz yapmadan hiç duramıyorlar.
Her birinin dikeni bile farklı
Biliyorum için içine sığmıyor
Gözlerin gülüyor beni görünce
Bir ışık yayılıyor o güzel yüzüne
Sevgin düşüyor düşlerime
Elimde bir demet kırmızı gül
Başım eğik kaldıramıyorum,
Gözlerim nemli
Bir o kadar da yaşlı
Kimse bilmesin
Kimse görmesin istiyorum.
Yağmuru bahane edip
Başım sıcacık tenine değdiğinde
Sımsıcak nefesini hissettiğimde
Mis gibi kokunu duyduğumda
Güvendeydim o sendin anne
Öyle huzur dolu öyle şendi ki yüreğim,
Öylesine tebessüm doluydu ki dudaklarım
Bir koşuda cama tırmanıp
Oturuvermiştim pencere kenarına
Gökyüzü gri bulutlarla kaplı olsada
Gözlerim kapalı sensiz bir güne
Yeter ki yanında olmamı iste
Kanatlanıp koşar gelirim yine
Kısır duygulara dönmüş yüreğim
Yokluğun bir hançer gibi saplamış
Yine
Umarsızca haykırırsın sevdanı
Belki bir gün sesini duyar diye
Oysa
Kalbi o kadar paslaşmış
Ruh gözü o kadar kör
Yüreğimdeki sevdalar yangınlar
Teker teker bitip tükenmekte
Bir sen vardın benim sevdam oldun
Hiç sormadan gelip içime yerleştin
Nasıl ki gül’ün yaprağı varsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!