pişmanlıklar, keşkeler...
öğreniyor insan birgün mutlaka,
bir işe yaramazlar.
gözyaşlarının gereksiz olmadığını öğreniyor,
sabır çiçek açtı sonunda..
güzü seçti günlerden,
yapraklardan sarı olanı.
geçmişini yükledi,
gelecekle süsledi sabah güneşiyle açıveren bugünü.
İstanbul ağlıyor bu gece,
titriyor ve üşüyor
Yerin göğün Tanrısı 'al 'dedi,
'sana en kocaman, en parlak ay’ı veriyorum,
bak, ne güzel yakışacak göklerine'.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!