Gülfidan Şiiri - Osman Öcal

Gülfidan

Çöllerde susayan bir ceylan gibi,
Yol vermez dağları eler gülfidan.
Tomur tomur gül uzatsam hediye,
Elleri koynuna beler gülfidan.

Hayali perişan düşleri demli,
Acısı çağlayan derdi kıdemli,
Yüreği yeleken gözleri nemli,
Güz yağmuru gibi çiler gülfidan.

Karışmış badeye envai şurup,
Her seher her seher divana durup,
Bir avcı misali yayını kurup,
Sinemi kırk yerden deler gülfidan.

İndirip yelkeni tutunsa koya,
Yılları küstürüp ram olur aya.
Resmedip cemalin bulanık suya,
Gönül dümenini çeler gülfidan.

Kahrolup Vuslatî düşse peşine,
Hükümlüdür yanar aşk ateşine.
Masal dünyasının yatıp döşüne,
Kendine mutluluk diler gülfidan.

Osman Öcal