Gülfem'e Çağrı Şiiri - Sinan Yılmaz

Yarım ağız değil yürekle söylenmeli türküler
Kırkında kundağa bebek beleyen yalnız anneler
Kalabalık insandan ama boynu bükük mabetler
Seni çağırırım yalnızlığım bucak bucak Gülfem

Ardına düşmüş ezgiler soluğum kış akşamları
Issız bir şafağa yorgun argın sararım yaramı
Gonca kızıllığı lebi, gül narinliği endamı
Seni çağırırım çiçeklerle yaprak yaprak Gülfem

Alnımda mazinin binlerce mirası ışık saçar
Dün kavgasından yoruldum, iflasım yarına sarkar
Türlü türlü yangınlarım, közleri sinemi dağlar
Seni çağırırım susuzluğum bulak bulak Gülfem

Mümbit toprak hasret berekete damar damar çatlak
Boy atmaya hazır suya hasret milyonlarca başak
Hasretlere gebe mısralarda inler onca bozlak
Seni çağırırım imbatlarla efil efil Gülfem

Kalelerim zapt edilir, burçlar yine parça parça
Beldeler hapiste bedenler her an hedef kurşuna
Üç beş yiğit aynı çizgi başlar daimi isyana
Seni çağırırım meydanıma mızrak mızrak Gülfem

Köklerinden koparılan dallar yeşeremez, kurur
Vasi olduğun mirasın,yarın elbet sorulur
Ezelde kurulmuş yine berzahta divan kurulur
Seni çağırırım bihabere ulak ulak Gülfem

SİNAN YILMAZ