Gülesin Ey Yâr Şiiri - Mustafa Erol

GÜLESİN EY YÂR

Ne kadar yansa da içim cayır cayır.
Sen olmasan hayat olmaz demiyorum.
Sen olmasan bu adam ölmez diyorum.
Nasılsa devam eder hayat, takur tukur.
Yansa da içim fokur fokur.
Güneş yine aynı yerden doğup batar.
Yıldızlar aynıdır, ay aynı.
Topyekûn hayat aynı olsa da,
Bir ben aynı olmam.
Ruhumda oynarken yer yerinden,
Ben bende olmam ki aynı olayım.
Sensizliğe rağmen nasıl aynı kalayım.
İstersen;
Ölmedi ama yana yana yaşıyor diye gülesin ey yâr.
Boş ver beni,
Yeter ki sen gönlünden hüznü silesin ey yâr.

Ben sana hiç ne gücendim, ne de kızdım.
Sana ne kötü söyledim ne de kötü yazdım.
Rüyalarımda bile olman yeter dedim hep.
Uzak olsan da varlığındır yaşama sebep.
Çünkü teslim ettim aşka gönlümü.
Hem de her şeye rağmen.
İntikam denen duyguyu bilmez bu gönlüm.
Konu aşk olunca,
Aşktan başka kaygıyı bilmez bu gönlüm.
Evet,
İşte bundandır ki demem hiçbir zaman;
Kahrolasın ve ölesin yâr diye.
Demem asla,
Zalimler nasılsa sen de öylesin diye…

Canın bedende olması,
Bedenin canlı olması demek değildir.
Emeklerin son ise,
Bu emekler emek değildir.
Mirac-ı aşk;
Gönle taht kurmaktır.
Çünkü yâr gönlüdür miraç sevene.
Akıl akletmez,
Mantık fark etmez..
Nur-u aşk düşünce gönle.
Zira aştır tek düşünce gönle.
Söyle;
Sen yoksan ölüm olmasa da,
Ten canı neylesin ey yâr.
Eğer sükût edersen,
Cevabı âlem söylesin ey yâr..

Mustafa EROL
27. OCAK.2016
Manavgat / Antalya