Öp beni dudağımdan çocukluğum,
çekin beni, içinize.
dönmek istiyorum, kesme taşdan sokaklarıma
kırmızı rugan pabuçlarımla
oynamak istiyorum, çizgileri
Kelebek olsam.. keşke!
gül diye sana konsam
koklasam nefesini
omuzunda raks etsem
yedi günlük ömrümde
çökerken gecenin hüznü odama
geceye inatla açarım perdeleri
bakarım sessiz ve derinden semaya
seni düşünürüm
gündüzümde ki yorgunluğunla bir de gecemdesin yine
dalıyorum,o ilahi sonsuzluğa
Bilemedim!
bilemedim, bugün son günümüzmüş meğer.
kar oldun, yağdın yüreğime.
Kar beyazıymış ölüm,
kar beyazıymış, anne!
Sen yoksun ya, can özüm
zifiridir, gecenin rengi
çeker milini, gözlerime.
Züleyha’nın uykusunda demlenirken, bedenim
yüreğimde, Yusuf kokar nefesin.
Ödüğümü duyacaksın bir gün.
o an boğazın düğümlenecek, dizinin bağı çözülecek,
ve sen; nedenini, anlatamayacaksın hiç kimseye,
ne kendine ne aynalara.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!