Gülersin...
Ömrünün ilk çeyrek asrında
Beni tanısaydın,
Daha mutlu olurdun.
Hayır,kendimi övmüyorum.
Sadece sevgiyi
'Benimle öğrenmiş olsaydın,
Daha mutlu olacaktın'diyorum.
O zaman;
Maviye bakınca,
Benim gördüklerimi görür,
Yalandan sevmeyi değil,
Gerçekten sevmeyi bilirdin.
Doğru kalbe güvenir,
Seni seveniböylesine yalandan sevmezdin.
Seni sevdiğimi söylesemde,
Ömrünün bu yarısından sonra;
Bana güvenmessin biliyorum.
Öylesine savrulmuşki kalbin
Yalan sevdaların peşinden.
Şimdi desem ki sana:
'MAVİM' sensin
Bana bakıp sadece gülersin...
Zeynep İmdatKayıt Tarihi : 25.9.2004 12:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep İmdat](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/09/25/gulersin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!