Gülerken Gördüm Şiiri - Adem Kacar 2

Gülerken gördüm seni,
Soğuk bir kış gününde...
Buz tutmuş ruhlara inat;
İçimi, ruhumu ısıttın bir gülüşünle.
Sahtekar olmuş tüm ruhlar.
Herkes bana yabancı,
Ben herkese elalem...
Sonra seni gördüm işte kalabalıkların içinde...
Kaybolmuşum,
Kimsem yok...
Çaresizce dolanıyorum, ıssız kalabalıkta.
Yolumu aydınlatman için koştum sana;
Durmadan,
Yorulmadan.
Rotasını kaybeden gemi misali...
Emanet verdim ruhumu
İçimi ısıtan gülüşünün hatırına...
Ya bırak git!
Ya da al götür!
Gittiğin o limanlara!!!