Gülerken ağlıyorum Şiiri - Halife Bozbayır

Tomurcuk bir gül idim açmaya duracaktım,
Kökümden tutuverip kırdılar tüm dalımı,
Kokumu Salı verip bülbül konduracaktım,
Rengimi soldurdular çalıp gitti alımı,

Gülerken ağlıyorum yaşıyorken inlerim,
Ahu zardadır gönül zehir gibi günlerim,
Derdim kimse dinlemez yine kendim dinlerim,
Bir gün olsun sormadı o vefasız halımı.

Yağmur gibi gözyaşım şakaklarım ıslanır,
Bülbül gülsüz olur mu elbette ki kıskanır,
Seven nazlı yârini kokudan olsa tanır
Tanımadı vefasız batırıyor salımı.

Sessiz çığlık atarım duyan duyar feryadı,
Sevdaya mahkûm etti pranga vurdu kadı,
Aramıza girerek bizi ayıran yâdı,
Fincanı ters çevirip söylüyormuş falımı.

Denizde yüzüyorum boğulurum derede,
Kıymet bilen görmedim arıyorum nerede,
Halife zalim yârin bu halini göre de,
Ne arıyorsun diye sora benim halimi.