Gülerken ağlayan! Şiiri - Mustafa Cilasun

Bilmiyor ki
Gül koklamanın ne kadar zor olduğunu
O suhuletli aşk sancısının ancak edeple saklandığını

Hasreti hazla anmayı
Manayı kuşanmak için kalbi devranı
Ruhi serencamın ikliminde ve kanaatle nefes almayı

Anlatmak için yanmayı
Hazanın güzelliğini halde yaşamayı
Vakifiyet için sabırla kök salmayı mısralarda kokmayı

Gelen ve göçüp gidenden
Gereksiz merakla nefesi tüketmeyenden
An için aşkı, hal için sabrı yol içinde kanaati azık bilen

Gülerken ağlayan
İçindeki korların serinliğinde coşan
Konuşmak için hiç zorlanmayan ve vakti saati ayarlayan

Zihni kaybolma yaşamayan
Kalbi vesayette hiç daralmadan soluyan
Sevda ile kuşanan, tevazuda anlamlaşan, yâri için solan

Varlığın hengâmesinde
Yokluğun katresinde fakirliği makam bilen
Nefesin sahibinde filizlenen, aşk ile kelam etmeyi seçen

Haysiyet ve onur için
Kul olmakla iktifa eden hüsnü aşk kemaliyeti
Fedakârlıkta hassasiyet taşıyan cevvaliyeti ve muhabbeti

Her türlü dikenin zarafeti
İçinde saklanan hikmetin asudeliğini görmek
Nedametin kurutan ikliminde ve nefeslenmeden yücelmek

Secdede dirilmek
Kalbin ritminde hakikate ermek
Meşk içinde, salik nefeslerin sohbetlerinden istifade etmek

Adam olmak için sabretmek
Gayeye muttasıl olmak içinde Hakkı öğrenmek
Kul hakkına meyletmeden, şirkin içinde gezinmeden girmek

Birlik için dirliği davet ederek
Hamasi kaygıları azade ederek huzurla nefeslenmek
İnsan için zaruretken, bu gerçeği fark etmeden kelam etmek