Gulerek Uyanmak Şiiri - Cem Veysel Gül

Bir sabah gülerek uyanmak
Günlerdir aylardır bu istekle
Bu duyguyla yaşiyorum
Bir sabah gülerek uyanmak
Uyanıp düşünmek, özümsemek
Yüreğinin derinliklerinde hissetmek
Seninle aynı anda
Gülerek uyanmak ey sevgili
Yaşadığı yere az da olsa saygısı olan
Başka türlü nasıl ozümseyebilirki
Her an düşündüğüm yarınlar
Sanki gelmeyecekmiş gibi
İçimi kemiriyor yiyiyor beni ey sevgili
Hiç bir sabah gülerek uyanmamiştim
Belki çocukluğumda hatırlamıyorum
Ama şimdi gülerek uyanmak istiyorum
Sokağa da çıkar çıkmaz
Yüzlerce binlerce insanın yüzünü görebilmek için
Yada demiryolu raylari arasinda ki
Unutma beni çiçeklerini unutmamak için uyanmak
Unutma çiçeğine döndürme beni ey sevgili
Bir sabah gülerek uyan benimle
Hadi uyanalım gülücüklerle
Havada tasasız sonbahar ışığı ile
Gülerek uyandir beni ey sevgili
Uyandır uyanalım açlığa susuzluğa
Hatta kahpeliğe kötülüğe inat
Gülerek uyanalım artık ey sevgili
Uyanalım artık ey sevgili halkım.