Gülerek Şiiri - Özdemir Aydın 2

Sabahlara ağrılarla başlarken,
Akşamları gülerek batan güneşe bakmak yoruyor artık...
Rengini göklerden, hüznünü kuşlardan almış,
Zülfü kınalı kansere düşmeyi gör...
Bu benim son tükenişim,
Bu benim Azrail'e son yenilişim,
Bu benim aşka son secdem,
Bu benim son mısralarım...

Misafiri olduğum dünyadan gitmenin vakti gelmişken,
Kısa cümlelerle,
Damla damla katrelerle,
Sızı sızı inlemelerle,
Gittikçe çoğalan çığlıklarla,
Gözleri kapanırken gönül halimin,
Ölüm sanatını anlamak istedim...

Doktorum ; "abi saçlarını yana tara, kirli sakal sana yakışıyor, haa bir de bol bol gülümse, çünkü hayat çok kısa " dediğinde doktorumu kırmadım gülümsedim.
Ben acılara dayanacak kadar güçlüyüm doktor bey dedim...
Oturdum hastanenin bahçesine,
Yasladım sırtımı yaşlı çınara,
Ulan dedim, ulan yaşamak senin neyine...
Dünya dedikleri vurdum duymazların yurdudur,
Ölünüm soğuk yüzü sana doğrudur,
Artık ilaçları da kestim...
Annem beni acılara dayanacak şekilde büyütmüş...
Onurlu adamlar acılarla yaşar, gülerek ölür...