Gülerek Şiiri - Yılmaz Sarı

Kadın yüzünde bir anlam taşıyordu. Adam anlamlandıramadı bunu ilk önce. Yüzündeki anlam tanıdık ama dile gelmeyen bir cümle ya da bir şiirle anlatılmayacak bir durumdu. Güzelliğin ya da çekiciliğin ötesindeydi bu. Hiçbir resmin fonunda yoktu bu mavi bu mavimiydi onu bile bilmiyordu adam.
Kadın bir düşün içinde görülen bir başka düşün anlamı olabilecek bir çizgideydi. Anlamı en derinde yatan bir anlamsızlık gibi dururdu adamın gözlerinde. Adam sessiz susuz bir çöl kavuruculuğu ve sakinliğindeydi. Kadın bulunmaz vahaydı onun için.
Birden gözlerine güneş düştü adamın. Ellerine bir buket kasımpatı yapıştı ve bekledi bir sabah kapısında vahanın. Dümdüz bir, yok bir, havaydı girmesi gereken kapı. Fakat bekledi adam. Düşteydi uyanması ve kasımpatını uzatarak kadına.
Adam: Biliyor musun uzun zamandır düş tarlamda seni ektim, suladım seni, güneş oldum sana. Şimdi biçmek geldi içimden. Biçmek derken yok etmek değil, katmak kabaran özünü yüreğime, dokunmak sesine, akmak gözlerinde bir gece vakti.

Kadın gülerek bakmaktaydı,
Samimiydi, sıcaktı.
Güldükçe güneş ışınları düştü
Adamın üstüne,
Güldükçe adam gençleşti,
Güldükçe güçlendi adam sevgiden yana.
Kadın- (Gülerek) Bazen diyorum neden olmasın. Ama söz geçiremiyorum yüreğime. O şimdi başka bir eli tutup dolaşmak istiyor. Ama gözlerindeki ışığı gördükçe neden olmasın diye soruyorum kendime.
Kadın gülerek gülmeye devam etmekteydi.
Adam bütün cesaretini topladı ve yalnızlıktan kurtulmak için hem de bildiği bütün cümlelerden ayırarak seslendi kadına.
Adam: Seni seviyorum, benimle gidebileceğimiz yere kadar gelir misin? Belki bir haz doruğuna kadar sürer bu, belki gözlerimizin kapandığı ana kadar. Gelir misin?

Kadın hala gülmekteydi ve gülerek yine, yakarak cümlelerini ve yüreğini adamın
Kadın. “Hayır” dedi.
Hayır, adamın boğazına oturdu bir yumruk gibi. Güldü ama yine de adam, ama içinde fırtına başlamıştı aynı zamanda ve savurdu adamı oradan oraya, şimdi güçsüz ve yalnızdı adam. Gülmeler yetmezdi artık, bakışları kadının artık öldürürdü adamı. Adam kayıp bir kum tanesiydi çölde.
Adam- (Tüm sakinliği ve kırgınlığıyla) Peki o zaman. Bu hayır kalsın bende. Bir ara bırakırım sana lazım olur belki. Başka bir sorunun cevabında. Hayır kalsın bende bir vakit alışayım ellerinin yokluğuna.
Adam cebinde Hayırla çıktığı sokağa ve bir yılanın soğukluğunu gezdirdi sol yanında.
Yılmaz SARI