Güler Yüzlü Gül Şiiri - Harun Tolga Peker

Sustum..
Ve yuvarladım adını dilimin kemiğinden
Göğsümün güneyine...

Beyaz teninin siyahi kaldırımlarında
Neon gazlı nefesler terlerken
Tükenmişliğin simgesine yansıyor gölgem
Siyahlaşıyorum,
Ve;
Bir şehirden bir şehre göz yaşı transfer ediyorum...

Kapalı kapılar ardından dualar gönderdim sana
Alnından vurulmuş
Körpe yusufçuklarla,
Ceplerimde sensizliğin ilk anları,
İlkel bir sus taşıtı gözlerin,
İlk sen olmalıydın ömrümün son noktası,
Gırtlağıma kadar urgana battım...

Ağır kanamalı yalnızlık geçiyorum
Karşıdan karşıya,
Tüm trafik ışıklarında sen
Adın kırmızı,
Cümlelerimde öbek öbek esrar sarılı,
Kelimelerimde ölçüsüz migren ağrıları,
İnce dokunmuş çember oyası gibi öldürülüyor
Harflerim,
Al sana bir kurşun sevgilim;
Ört üstünü...

Melodisi kana bulanmış
Bir türkünün nakaratında gördüm
Tedirginliğini,
Islak ve buruşuk kağıtlardan oluşuyordu
Kirpiklerin...

Gösterime girmeden yasaklanmış
Bir filmin gişe hasılatıydın sen,
Milim milim intihar,
Milim milim cinsellik,
Milim milim aşk,
Santim santim umut,
Santim santim hayal,
Santim santim zaman,
Metre metre hayal kırıklığı,
Metre metre kefen,
Metre metre ölümdün...

Şimdi güller soldu,
Tabancaların ucundan çiçek sarkmıyor,
Yağmur eskisi kadar hasta etmiyor,
Ve sen bilmiyorsun;
Kasımda ölmek aşktan daha başkadır...