Güler misin, anne Şiiri - Sema Kılıçer

İçim hüzünle dolar, kalbin kederlenirse.
Yüreğim viran olur, çehrene gam düşerse.
Gönlümü bürür sevgin, dolar hep perde perde.
Lütfeyle ne olur anne, sen her zaman gülümse.

Yılmadan, usanmadan taşıdın hem karnında.
Yıllardır hep çektirdim, onca eziyet sana.
Bunun karşılığını ödeyemem ki asla.
Mükafatını görürsün, ötelerde inşallah.

Deryalar benim olsa, bırakmam seni asla.
Kim değişir elması, teneke parçasına.
Yoktur, sen yanımdayken içimde dert ve tasa.
Ne olursun anne, benim için gülümse.

Sen olunca akşam yok, kararmaz ki geceler.
Huzur verirsin gönlüme, uzaklaşır elemler
Andırısın bir gülü, rayihalar saçarsın.
Hikmet kapılarının kilidini sen açarsın.

Yıldız olur gözlerin, aydınlatır ufkumu.
Nasihatin meşalem, yaklaştırır utkumu.
Dünyaya tutunacak kollarım, kanadımsın.
Rabb’im beni senden, inşallah ayırmasın.

Cennetler serilmiş ayağının altına.
Kimseler oturamaz senin şanlı tahtına.
Ulaşamaz hiç kimse saltanat makamına.
Yoktur dünyada anne, senin bir eşin daha.

Rahman Rabb’im seni, Nebi’sinden kayırmış.
Kuran’ında sana özel bir yer ayırmış.
O Mukaddes’te seni herkesden üstün kılmış.
Benim nur yüzlü annem, sen her zaman gülümse.

(Üsküdar, Nisan 2007)