Gülen yüzümün rengi Şiiri - Oktay Çekal

Gülen yüzümün rengi…

Bakma bana öyle!
Gözlerim gerçek, içine gir ve gör,
Sana sakladığım sevgimi…
Oralarda seni bekleyen bir yürek gizli, seni sayıklayan,
Bakma öyle; mazinde bırakıp gittiğin, gerçeğinim ben…
Yılların örttüğü yaram, artık bir kabuk bağladı.
Zaman seni unutturmadıysa da, alıştım bu duruma,
Hayat devam ediyor benim için, her gün güneş doğuyor güne,
Deniz bir dalga olup rıhtıma çarpıyor, martılar her gün kanatlarında özgür,
Aslında değişen çok bir şey yok, yalnızca sen yoksun…
Sevgim kendi haline ruhumla dolaşıyor, görünmüyor hayata o kadar.
Ellerim boşluğu sallıyor, tenimde rüzgârın nefesi var,
Hüzzam bir ıslık çalıyor, her dokunuşu san ki,
Olsun ben kendimle barışığım, hayat benim kime ne…
Yalnızlıkta güzel, kalabalık yalnızlıklardan uzak kendimleyim…
Yeşilin tonlarında saklı bir büyü var, ruha işliyor,
Yağan yağmurun neminde gizli bereket, huzur aslında yağan,
İçimdeki karanlığa güneş doğuyor, geçmişin perdesi açılıyor,
Duygularım topraklama yapan hayata dökülüyor bir bir…
Yaşıyorum her şeye rağmen, nefesimde hayat kokuyor,
Önümde kalan ömür benle yaşadıkça…
Yarenim olacak, mutluluğa şahidim,
Gülen yüzümün rengi…

Oktay ÇEKAL
25.05.2012-13.50