Gülen Kadın'a Şiiri - Celal Şahbaz

Pardon, bakar mısınız?
Evet siz…
Yüzü hep gülen kadın…
Az evvel geçmiştim yanınızdan,
Gönlümü düşürmüşüm, gördünüz mü?
Oysa kendime de güvenim vardı,
Bana ait olana gözüm gibi bakardım…
Oldu bir kere, düştü işte…
...
Hayırdır…
siz neden hala gülüyorsunuz?
Ben ağlamaklı,
Siz, inadına gülüyorsunuz…
Siz hiç yüreğinizi düşürmediniz mi?
Söyleyin…
Yoksa… Yoksa siz de mi?
Gönlümü siz mi buldunuz?
Ondan mı bıyık altı gülüşünüz?
Şimdi fark ettim yalnız gözleriniz değil,
Göz bebeğiniz ve yüreğinizin içi gülüyor…
Laf aramızda gülmek de hani yakışıyor size
…
Öfkende sahi bir tebessüm var,
Yan bakışında ayrı bir albeni,
Güz bakışında bahar rüzgarı,
Rüzgar, saçlarına aşık…
Saçların, rüzgarlara alışık…

Demem o ki…
Ey! Tebessümü gül yüze yakıştıran…
Her geçeni ardından bakıştıran,
Gülen kadın…
Sözlerimi ilan-ı aşk zannetme,
Aksini ispata davet etme…

Gülmek sen, sen gülmek olmuşsun,
Doğarken, sanki gülerek doğmuşsun,
Alâkamı hoş gör amma…
Adettir sormam lazım;
Yoksa “ismi-gül” müsün?

Celal Şahbaz_________yorgunkalem...