Gülen Ev Şiiri - Elif Gülnur Parmaksız

Eşyalar güler mi insana,koltuklar,masalar falan?
O gelince bana gülüyor hepsi birden.
Fotonlar tekmil adını haykırıyorlar
Lambalar daha çok parlıyor,
Fesleğenler adeta coşuyor...
Hızla dönsem arkamı
Bardakların dansını yakalayacağım biliyorum
Balkondaki karıncalar bile tören havasında piyasa yapıyorlar
Kitaplarım kendilerini parlatıyorlar belki alır inceler diye
Daha bir fiyakalı duruyorlar.
Gösterişi hiç sevmeyen evime ne oluyor böyle?
Tüm mevcudiyetiyle gülüyor bana.
Damlayan musluk The Phantom Of The Opera'yı çalıyor
Bir ayağım ve dudaklarımla tempo tutuyorum
Ben de evime gülüyorum
Tüm bu sergüzeşt içinde bir tek kedim suratsız
O beni paylaşmaya dayanamaz
Bildiği tüm küfürleri sıralıyor
Bakışlarından anlıyorum
Kızacağını bile bile gülüyorum
Gülüyorum,gülüyorum...
Hep birden gülüyoruz
Ev bana teşekkür ediyor usulca
Mutluluğumu tadınca...
Ben eve teşekkür ediyorum usulca
Aşkıma tanık olunca...