Gülen bir yüzdü Şiiri - Gencay Coşkun

Belli belirsiz bir anı
Sayılara hapseden
Gülen bir yüzdü
Hazır olda bekleyen
Hüzün değmemişti ona
Hayata bakan yerlerine
Dert sandığı şeyler
Fındık kabuğu masallardı
Bizimkisi ise
Kelle koltukta gidilen arabalardı
Asfalt yollardaki tümseklerden geçerken
Yanına düşerdim
Düşen yerlerim
Fena halde acırdı

Her iç kesişmesinde
Çarpışırdı düşünceler
Çekirdek çitlerdim
Göllere yakın koruluklarda
Bir rüzgar eserdi
Sessiz ve kimsesiz bu rüzgarda
Tanıdık dost görmüş gibi sevinirdim
Yolla uslanmayan
Derde doymayan
Bin kerede bin daha bölünen
Belalı bir başım vardı
Bu başla bu ayaklar
Daha çok yorulacaktı

Gülen bir yüzdü
Gözler birbirine süslenirdi
Dokunası duygularda
Ellerim terlerdi
Tutamazdım kayıp düşerdi hislerim
Gülerdim dışımdan
İçimi sakın sormayın
Bende bilemezdim ne yaptığını
Mecburiyetler zinciri boynunda
Attığın adım olay olurdu
Attığın adım sonum olurdu
Hiçbir son asla benim değildi
Aslında bu yaşatılan ben
Ben değildi......