Gülen Aydınlık Şiiri - Altay Taşkın

dikiliyorum şarkı söyleyen kavak dallarının altında
geçmişlerin rüzgarı fısıldıyor kulaklarıma
aydınlığımı çalan zamana söylenirken
koparıyorum yaprağını haykırıyor bana
istemeden oldu bir kere can yakmak
suç ne şarkı söylemekti ne de haykırmak
zamanımı çalan o aydınlık
şimdi gecelerde görünen bir aymış
hüzünle boğuşuyorum artık
elimde sararmış bir yaprak
ve gökte kıs kıs gülen aydınlık
artık ben haykırıyorum kendi kendime
canımı sıkma ne olur yakamı bırak