*Gülen Ay 3 Şiiri - Hüseyin Sönmez

Gülaydan mektup aldım.
Eski günlere daldım.
Yüreğinin yanık kokusu,
Halâ satırlarında,
O bir kız annesi,
Titreyen kaleminin sesi,
Kulaklarımda.
'Çok mutluyum' diyor,
Mektubunda.

Ameliyathaneden yeni çıkmış,
Odasına geçmiş,
Kalemini eline almış,
Cadde kenarında yürürken,
Bir çocuğa araba çarpmış,
Yere yığılıp kalmış,
Getirmişler hastahaneye,
Hemen girmiş ameliyathaneye.

'Başarılı geçti ameliyat.' diyor,
Yazarken ağlıyor belli,
Bir iki damla yaşla ıslanmış,
Mektup halâ nemli.

Çocuk ayakkabı boyacısı,
Yüzünde yılların acısı,
Hayattaki tek varlığı bacısı...

'İyi olsun bir bakalım,
Zaman ne gösterecek' diyordu,
Gülay.
O güzel gülen ay,
Satırlarında,

Beyaz önlüğüyle,
Hastahane koridorlarında,
Dolaşırken
Düşünüyorum onu,
Gözlerim yaşarıyor.
Sevinçten,
Ağlıyorum...