Gülemiyorum Şiiri - Cem Yılmazer

Koca koca apartmanlar,
Yapraksız ağaçlar,
Bana kötü kötü bakan
Asık yüzlü çocuklar

Sanki
Siyah beyaz bir caddeden geçiyorum.
Herşey bana yalancı,
Ben onlara yabancı.
Çıkmaz sokaklara dalıyorum.
Kendimi kaybediyorum.

Gökyüzünde uçan kara kuşlar
Simsiyah bulutlara dalıyorlar
Duman,
Hre yer kapkara.
Ve gece çöküyor damların üstüne,
Ve gece çöküyor,
Herşeyin üstüne.

Kayboluyorum homurdayan kalabalıkta
Bir sigara yakıyorum
Etrafımı aydınlatsın diye
Yolumu göreyim diye
Umutsuzca çöküyorum

Yabancı gözlerin içinde
Oynamayı unutmuş
Somurtkan çocukların içinde
Bir gülücük arıyorum
Yalancık da olsa
Mutluluk oyunu oynayan
Birilerini.

Bulamıyorum.
Bulsam ne olur?
Gülemiyorum.