Gülemiyorum Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Başımı nasıl da döndürmüş aşkın
Ben kimim nerdeyim bilemiyorum
Mantığım biçare idrakim şaşkın
Ne yapsam kendime gelemiyorum

Her gece sabaha zar zor eriyor
Sanma ki gözüme uyku giriyor
Yaşanan her vakit acı veriyor
Hayatın tadını bulamıyorum

Çok zaman tenhada içip sızmışım
Feleğe isyanlar edip kızmışım
Adını o kadar derin yazmışım
Bir türlü kalbimden silemiyorum

Erdim tükendim yok karın kasık
Çağırsam duymazsın feryadım kısık
Kaşlarım hep çatık suratım asık
Zorlasam kendimi gülemiyorum

İçinden sen çıkar kalbimi yarsam
Aklımdan olurum düşümde sarsam
Ne zaman Tanrı’ya niyaza varsam
Senden başka bir şey dilemiyorum

Yalnızlık bir kuyu yok imiş dibi
Bu derdi çekmeyen anlamaz tabi
Tadım yok tuzum yok eskisi gibi
Neşeyle sevinçle dolamıyorum

En mutlu anlarım senle ikendi
Eğer ki sen yoksan zaman dikendi
Bekleye bekleye sabrım tükendi
Gel artık ben sensiz olamıyorum

Aşkınla dokundu gönül kilimi
Derdime devasız tıbbın ilimi
Beterin beteri görme halimi
Yaşayamıyorum ölemiyorum.