Gülemiyorum Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Gülemiyorum

Tutuldum bir kere kara gözlere
Kendimi geriye alamıyorum.
İnanmam bir daha yalan sözlere
Sensiz bir çareyi bulamıyorum.

O kara gözlere, o kalem kaşa
Adını yazdırdın dağlara, taşa
Hak böyle bir derdi vermesin başa
Gönlüme düşeli gülemiyorum.

Bu gözler ışıktır bitmez geceme
Düşümün kaynağı, esin heceme
Neden bir esenlik vermez acıma?
Dermanım nerede, bilemiyorum.

Aşkı buza gömdüm hala pişiyor
Gönlümün fermanı sende yaşıyor
Düştüm bir girdaba boyum aşıyor
Dertlerim dağ gibi, bölemiyorum.

Özgürlük ararken olmuşum köle
Bağrımı kavurdun, çevirdin çöle
Ne zaman bitecek bu yaman çile?
Başka bir hayale dalamıyorum.

Hoşoğlu takmıştır boynuna ipi
Düştüm bir kuyuya, görünmez dibi
İstedim olayım ol Yusuf gibi
Ne etsem olmuyor, olamıyorum.

Mustafa HOŞOĞLU
10.12.2019