Gülemiyorum Şiiri - İbrahim Çiçek

Bir çatallı işe düştüm;
Gel diyor gelemiyorum.
Ağlamak benim neyime?
Gül diyor gülemiyorum.

Başı, ortası, sonu; kötü;
Ne atılır ne yenilir eti.
Gördün mü ürüyen iti,
Sus diyor susturamıyorum.

Karışıktır bu iş böyle;
Takası olmaz iyiyle.
Farkı da yoktur kötüyle,
Sat diyor satamıyorum.

Saygı duy istersen eğil;
Kıymetli, kıymetsiz değil.
Düşünmeye yok ki meyil,
At diyor atamıyorum.

İbrahim’de kafa yormuş.
Kendine bir düzen kurmuş.
Duyguları çok bozulmuş,
Gül diyor gülemiyorum.