Gülemiyorum Şiiri - Gülseren Çobanoğlu

Bu günde akşam oldu
Yandı yine sokak lambaları
Birer birer yandı bütün evlerin ışıkları
Yandı, yandı da aydınlatamadı karanlık dünyama.

Ne olurdu herkese gülen talih gülse bana da
Herkes gibi benimde bir yuvam olsa
Kuşlar kurtlar kurmuş yuva
Bir benim yuvam olamadı

İçimdeki karanlığı silemiyorum
Ne kadar sevinsem de içten gülemiyorum
Hiçbir şeyden mutlu olamıyorum
Mutlu olamayınca asla gülemiyorum

Yapmacık hareket edemiyorum,
Sahte sevgilere kanamıyorum
Gerçek sevgiyi bulamıyorum
Hayatta asla gülemiyorum

Sevgi nedir bilemiyorum
Sevgisizlikten bunu tadamıyorum,
Beklide ben sevilmeyi değil sevmeyi bilemiyorum
Şu yalan dünyada asla uzun süreli gülemiyorum