Gülemiyordum Şiiri - Niğmetullah Uçar

GÜLEMİYORDUM
Yaşamak gönlüme keder veriyor
Mutlu olamıyor gülemiyordum
Güzel düşünmemek beni geriyor
Ne yapacağımı bilemiyordum

Bu bayram gününde kederli gönlüm
Kendini kimsesiz garip hissetti
Gurbette sılayı köyü düşündüm
Hatırlamak beni perişan etti

Bayram ziyareti teskin etmedi
Yalnızlık gariplik zor geliyordu
İnternet açınca dostlar söyledi
Evdeysen gelelim biz deniyordu

Gönlümdeki keder sevince döndü
Anladım ki benim derdim özlemmiş
İçimde sıkıntı hüzünler söndü
Yalnızlık duygusu hasretimdenmiş

Şimdi bekliyorum sevdiklerimi
Kuş gibi hafifim uçabilirim
Dindirdim hasreti özlemlerimi
Artık mutluluklar saçabilirim

Evimde çetmili dostlar bulunca
Kederim kayboldu hüznüm kayboldu
Gönlüme neşeler sevinç dolunca
Dünya yaşanacak bir mekan oldu

Niğmetullah UÇAR
Antalya
09.12.2008