Ne bayramım belli nede düyünüm
Zehir oldu bana ayım ve günüm
Tek çare varsa oda ölümüm
Doğarken ağladım gülemem gayrı.
Alem güler iken ben hep ağladım
Bilmem neden kara bu benım bahtım
Karım ölmek yaşamaksa zararım
Doğarken ağladım gülemem gayrı.
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada
Zehirli bir ok var durur bağrımda
Yaşama küsmüşüm bu genç çağımda
Doğarken ağladım gülemem gayrı.
Üzüntülü geçer bütün günlerım
Meyerse böyleymış benım kaderım
Orhanım anlamsız sona giderım
Doğarken ağladım gülemem gayrı
Orhan ACAR 27.05.2006
Kayıt Tarihi : 1.2.2008 21:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)