Gülemem Şiiri - Ekrem Karadağ

Köyde yaşam durgun, vakur ve de güzel,
Dayanışma, işbirliği ile görülür işler,
Hele hoşgörü varsa hayat daha çekilir,
Yaşayıp dururken kopuverdik köyden,
Şehirlerin varoşları yuttu bizi kaybolduk,
Her şey sahte çakal dolu ortalık,
Ne insanın tadı var,ne de ticaretin,
Nitekim kaptırmamak için paranı,
Bir eli cebinde geziyor insan.

Ağlayan gözü yaşlı çocuklarla dolu sokaklar.
Yokluktan el açan amca ve teyzeler,
Utanmadan sokaklarda yeniyor yemekler,
Bu mudur şehir yoksula yer yok,
Ağlarken insanlar ben gülmemem...