Gülemedim Şiiri - Nihat Malkoç

Dünya denen bu gurbette,
Gülemedim, gülemedim
Gülmek isterdim elbette
Gülemedim, gülemedim

Umutlarım talan oldu
Hakikatler yalan oldu
Bir verip beş alan oldu
Gülemedim, gülemedim

Yürüdüm taşlı yollarda
Vefa görmedim kullarda
Asılı kaldım dallarda
Gülemedim, gülemedim

Kader ördü ağlarımı
Viran etti bağlarımı
Kar kapattı dağlarını
Gülemedim, gülemedim

Dipsiz kuyulara daldım
Yanlış kapıları çaldım
Hep yarı yollarda kaldım
Gülemedim, gülemedim

Mutlu olan az kişidir
Gülmek de nasip işidir
Belki de hesap işidir
Gülemedim, gülemedim

Ne baştım ne de ayaktım
Baruta kibriti çaktım
Bütün gemileri yaktım
Gülemedim, gülemedim

Mutluluğu arar kişi
O olur yegâne düşü
Beceremedim bu işi
Gülemedim, gülemedim

İşin sonunda ölmek var
Bu hakikati bilmek var
Belki ötede gülmek var
Gülemedim, gülemedim